Cytat dnia

Panie, naucz nas się modlić

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

św. Faustyny, zakonnicy

Łk 11, 1-4

Za chwilę usłyszysz słowa Ewangelii. Postaraj się w skupieniu wsłuchać w Boga mówiącego do ciebie. Z wdzięcznym sercem przyjmij Jego naukę. Naukę niezwykłą, bo intymną, uzdalniającą do relacji z Bogiem Ojcem.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 11, 1-4
Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: „Ojcze, święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”».

Kreatywność człowieka przejawia się w różnych formach. Każdy czas i miejsce ma też swoją charakterystykę życia duchowego. Podobnie i uczeń z dzisiejszej Ewangelii prosi Mistrza-Jezusa o modlitwy wskazówki jak się właściwie modlić. Czym jest dla Ciebie modlitwa? Czy zawsze traktujesz ją jako osobiste spotkanie z Bogiem?

Jesteśmy poddani na wpływy innych. Na tej podstawie Pan Jezus podpowiada nam kierunek, w którym powinniśmy iść. Jest to specyficzne zwracanie się do Boga. Bezpośrednie i ufne – jak do Ojca. Naszego taty, który się o nas troszczy. Troska ta przede przejawia się przede wszystkim w dawaniu:udzielaniu skarbu Królestwa Bożego, przebaczeniu win, dawaniu tego, co najbardziej jest nam potrzebne. Przypomnij sobie tych, którzy ci szczególnie pomogli w twoim życiu doczesnym i duchowym. Kto nauczył cię modlitwy?

Za chwilę znów usłyszysz Ewangelię zapraszającą do ufnego oddania się Bogu przez Jego Syna. Wejdź w postawę wdzięczności Bogu i ludziom za troskę, którą cię już otoczyli.

Poproś dziś Jezusa, by nauczył cię odczytywać znaki Jego interwencji w twoim życiu, byś potrafił ostatecznie przyjąć dar Jego zbawienia, tak jak przyjmujesz dar nauki Jego modlitwy.

Uczniowie Jezusa wrócili z różnymi obserwacjami z podróży misyjnej. Potem spotkali człowieka pytającego o sposób zbawienia i o to, kto jest jego bliźnim. Ostatnie opowiadanie dotyczyło tego, jakie różnice są pomiędzy Marią i Martą. Uczniowie zaczynają dostrzegać różnorodność motywacji, przekonań i postaw ludzi. Jednocześnie obserwują Jezusa, dojrzewają, zadają pytania i proszą.

Po zakończenie modlitwy przez Jezusa pewnego razu proszą: “Panie, naucz nas modlić się, tak jak Jan nauczył swoich uczniów”. Wiara bez modlitwy jest obumarła, tak jak więź pomiędzy małżonkami, którzy nie rozmawiają, nie dzielą się wzajemnie uczuciami, nie polegają na sobie. Uczniowie odczuli jakiś brak. Czy dotąd się nie modlili?

Czy może powstać potrzeba uczenia modlitwy w kraju modlitwy? Modlitwa rozpoczynała listę uczynków pobożnych judaizmu. Dla wielu Judejczyków modlitwa była bardziej obowiązkiem religijnym, niż rozmową z Bogiem.

Dlatego Jezus na prośbę uczniów podał im wzór modlitwy, a właściwie bardziej schemat, plan rozmowy z Bogiem.

Najpierw człowiek, który zaufał Bogu powinien ugiąć się i poddać Ojcu, który jest w niebie przez uznanie Jego obecności i wielkości.

Potem powinien wywyższyć, uwielbić i uczcić Boga jako Świętego, czyli wolnego od grzechu, wady i winy. Uwielbić Boga – bo Bóg jest Miłością, On jest Najwyższy, jest Jedyny. Bóg jest Dobry, Sprawiedliwy, Wieczny, Wierny, Obecny, Łaskawy …
Uczniowie święcą imię Boże, czyli głoszą, objawiają Je jako święte nie tylko słowami, lecz postępują tak jak Jezus. Jeśli żyliby inaczej, naraziliby imię Boże na niesławę wśród narodów, na profanację przez ludzi znających ich życie i wyznawaną wiarę.

Następnie w modlitwie ważne jest wyrażenie niezbędności panowania Boga w świecie, i oczekiwania, aby był Królem, Zbawicielem wszystkich ludzi. Przywoływanie królestwa Bożego to wyrażenie potrzeby zbawienia wszystkich ludzi, lub konkretnych ludzi.

W atmosferze uwielbienia i dziękczynienia wskazane jest przedstawianie Bogu potrzeb osobistych i potrzeb innych ludzi: Są to potrzeby
– fizyczne takie jak chleb, pokarm, niezbędny dzisiaj i na następny dzień oraz
– duchowe, na przykład doświadczanie Bożej miłości i przebaczenia grzechu, życia w mocy Ducha Świętego, ochrony przed próbami i doświadczeniami, a także potrzeby
– społeczne takie jak naprawianie konfliktów z innymi uczniami.

Bóg nie kusi. Uczniowie proszą Go, aby ochronił ich przed pobłądzeniem, aby nie zgrzeszyli, gdy będą poddani próbie, aby Bóg nie pozwolił im zejść z Jego drogi. Próby pochodzące od Boga nie prowadzą do grzechu, lecz wystawiają człowieka ufającego Bogu na doświadczenie wiarygodności Boga i Jego obietnic.

Bóg wysłuchuje modlitw tych, którzy Mu zaufali i Go miłują. Oni są Jego dziećmi. Bóg przygotował dla nich wiele darów, a szczególnie dar Ducha Świętego.
Czy będą chcieli wziąć to, co Bóg dla nich przygotował?
Czy będą oczekiwali od Boga tylko tego, o co sami poprosili?

______________________________________________________________________________________________________________

Liturgia słowa na dziś

PIERWSZE CZYTANIE (Ga 2,1-2.7-14)

Paweł wyrzuca Piotrowi chwiejność

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.

Bracia:
Po czternastu latach udałem się ponownie do Jerozolimy wraz z Barnabą, zabierając ze sobą także Tytusa. Udałem się zaś w tę stronę na skutek otrzymanego objawienia. I przedstawiłem im Ewangelię, którą głoszę wśród pogan, osobno zaś tym, którzy cieszą się powagą, by stwierdzili, czy nie biegnę lub nie biegłem na próżno.
Wręcz przeciwnie, stwierdziwszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii wśród nieobrzezanych, podobnie jak Piotrowi wśród obrzezanych, Ten bowiem, który współdziałał z Piotrem w apostołowaniu obrzezanych, współdziałał i ze mną wśród pogan, i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawice na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych, byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.
Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.
Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: „Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz wedle obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich?”
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 117,1-2)

Refren: Całemu światu głoście Ewangelię.

Chwalcie Pana wszystkie narody, *
wysławiajcie Go wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Rz 8,15)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otrzymaliście Ducha przybrania za synów,
w którym wołamy: Abba, Ojcze.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 11,1-4)

Jezus uczy modlitwy

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: „Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów”.
A On rzekł do nich: „Kiedy się modlicie, mówcie:
«Ojcze, święć się imię Twoje,
przyjdź królestwo Twoje.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj
i przebacz nam nasze grzechy,
bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini;
i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie»”.
Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Ojcze nasz…

Prośba jednego z uczniów o nauczenie modlitwy świadczy, jak bardzo Jezus był oddany tym szczególnym chwilom, które spędzał na osobności. Apostołowie widzą Syna modlącego się, czyli rozmawiającego z Ojcem. Była to zapewne postawa pełnego oddania i zjednoczenia w miłości. W tym duchu człowiek odnajduje relację z Bogiem, na którego obraz i podobieństwo został stworzony. Jezus spełnia prośbę ucznia, zaspokaja pragnienie człowieka, naszą potrzebę. Na jego prośbę odpowiada modlitwą zaczynającą się od słowa Ojcze. Tak Syn objawia nam imię Boga. On sam objawił się jako Jestem, który Jestem (Wj 3, 14). Łącząc te dwie prawdy, zwracamy się do Boga – istniejącego Ojca, który jest zawsze obecny przy swoich dzieciach.

Chryste, Synu Boży, wpatruję się w Ciebie i uczę się pełnego oddania Bogu na modlitwie. Powtarzając Twe słowa, staję tak blisko Niego, jak dziecko przy swych kochających rodzicach.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks.Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: 6 rzeczy, których o modlitwie uczy nas Jezus

Komentarz do Ewangelii: 

 

Tą lekcją modlitwy zawartą w dzisiejszej Ewangelii Jezus uczy nas, że modlitwa to:

• Uwielbianie Boga
• Poddanie się Bogu
• Uznanie, że Bóg nieustannie podtrzymuje nasze istnienie
• Przyjęcie darowania win
• Szkoła przebaczania innym
• Zdobywanie sił do wytrwania w dobrym
Modlitwa jest więc zajęciem bardzo bogatym w swojej treści. A skoro treść jest bogata, to i formę powinniśmy ciągle wzbogacać.

______________________________________________________________________________________________________________

5 cytatów “Dzienniczka” św. Faustyny, które musisz poznać

św. Faustyna Kowalska

(fot. faustyna.pl)

Znasz “Dzienniczek” św. Faustyny? Chociaż pojedyncze fragmenty? Jeśli jeszcze nie miałeś okazji zapoznać się z tą niezwykłą książką, to mamy coś na zachętę. 5 cytatów, które sprawią, że szybko nadrobisz zaległości. 

1. Milczenie jest mieczem w walce duchowej; nie dojdzie do świętości nigdy dusza gadatliwa. Ten miecz milczenia obetnie wszystko, co by się przyczepić do duszy chciało. Jesteśmy wrażliwi na mowę i zaraz, wrażliwi, chcemy odpowiadać, a nie zważamy na to, czy jest w tym wola Boża, żebyśmy mówili. Dusza milcząca jest silna; wszystkie przeciwności nie zaszkodzą jej, jeżeli wytrwa w milczeniu. Dusza milcząca jest zdolna do najgłębszego zjednoczenia się z Bogiem, ona żyje prawie zawsze pod natchnieniem Ducha Świętego; Bóg w duszy milczącej działa bez przeszkody.

2. Miłość wypędza z duszy bojaźń. Odkąd umiłowałam Boga całą istotą swoją, całą mocą swego serca, od tej chwili ustąpiła bojaźń, i chociażby mi nie wiem jak mówiono o Jego sprawiedliwości, to nie lękam się Go wcale, bo poznałam Go dobrze: Bóg jest Miłość, a Duch Jego – spokój. I widzę teraz, że czyny moje, które wypłynęły z miłości, doskonalsze są niż czyny, które spełniam z bojaźni. Zaufałam Bogu i nie lękam się niczego, zdana jestem na Jego świętą wolę; niech czyni ze mną, co chce, a ja Go i tak kochać będę.

3. O, jak strasznie Jezus cierpiał moralnie, kiedy się poddał biczowaniu! – Wtem rzekł mi Jezus: Patrz i zobacz rodzaj ludzki w obecnym stanie. I w jednej chwili ujrzałam rzeczy straszne: odstąpili kaci od Pana Jezusa, a przystąpili do biczowania inni ludzi, którzy chwycili za bicze i siekli bez miłosierdzi Pana. Byli nimi kapłani, zakonnicy i zakonnice, i najwyżsi dostojnicy Kościoła, co mnie bardzo zdziwiło, byli ludzie świeccy różnego wieku i stanu – wszyscy wywierali swą złość na niewinnym Jezusie.

4. W pewnym momencie obecność Boża przeniknęła moją całą istotę, umysł mój został dziwnie oświecony w poznaniu Jego Istoty; przypuścił mnie [Bóg] do poznania swego życia wewnętrznego. Widziałam w duchu Trzy Osoby Boskie, ale jedna Ich Istota. On jest sam, jeden, jedyny, ale w trzech Osobach, ani mniejsza, ani większa jedna z Nich ani w piękności, ani w świętości nie ma różnicy, bo jedno są. Jedno, absolutnie jedno są. Miłość Jego przeniosła mnie w to poznanie i złączyła mnie ze sobą. Kiedy byłam złączona z jedną [Osobą Boską], to także byłam złączona z drugą i trzecią [Osobą Boską], tak że, jak się łączymy z jedną, przez to samo łączymy się z tymi dwiema Osobami tak samo jak z jedną. Jedna ich jest wola, jeden Bóg, chociaż w Osobach Troisty. Kiedy się duszy udziela jedna z trzech Osób, to mocą tej jednej woli jest złączona z trzema Osobami i jest zalana szczęściem, które spływa z Trójcy Przenajświętszej; tym szczęściem karmią się święci. Szczęście, jakie tryska z Trójcy Przenajświętszej, uszczęśliwia wszystko, co jest stworzone; tryska życie, które ożywia i daje wszelkie życie, które z Niego bierze początek.

5. Z kimkolwiek w życiu będę miała styczność, wszystkich pragnę pociągnąć do miłowania Ciebie, o Jezu mój, Piękności moja i Oblubieńcze.

______________________________________________________________________________________________________________

Fot. w ikonie wpisu: Deon/(fot. Monster. / Foter / CC BY-NC-ND)