W historii ludzkości wielokrotnie dochodziło do zmian, które odwracały porządek rzeczy do góry nogami. Procesy zmiatające całe cywilizacje miały kilka wspólnych cech. Były nieodwracalne. Miały różne przyczyny, zależne i niezależne od ludzi i społeczeństw, których dotyczyły, ale przede wszystkich były dla zwykłych ludzi trudne do przewidzenia. Zanim stały się oczywiste i zanim było już za późno – nie na ich powstrzymanie – ale na przygotowanie się do nich – widziane były tylko przez nielicznych.
Wszystko wskazuje na to, że stoimy u progu takiej zmiany. Cywilizacja europejska podlega na naszych oczach takim naciskom, że poważnie obawiam się, czy istnieje jakakolwiek szansa na jej przetrwanie w takim kształcie w jakim ją znamy i do której się przyzwyczailiśmy.
W obliczu tych zmian, bardzo ważne jest, byśmy nie zaprzepaścili tego, co stanowi naszą, polską szansę na przetrwanie w zmieniającej się sytuacji – z jak najmniejszą liczbą ofiar.
Jakie różnice pomiędzy nami, a państwami Europy Zachodniej działają na naszą korzyść?
Według mnie są co najmniej cztery takie istotne różnice.
Pierwszą z nich jest nasze – relatywne – ubóstwo w stosunku do bogatych krajów, jak Niemcy, Francja, czy kraje skandynawskie. Jednym z powodów, dla których nie ciągnie do nas masa imigrantów, jest niski socjal. Zasiłki dla bezrobotnych, dodatki na dzieci, “darmowe” mieszkanie, wszystko to w Polsce nie jest tak obfite, jak u naszych zachodnich sąsiadów. Oczywiście mówiąc o tym, byśmy nie zaprzepaścili szansy na przetrwanie, nie myślę namawiać rodaków, by dobrowolnie wyrzekli się dobrobytu, a tylko, byśmy zadbali o to, by owoce tego przyszłego dobrobytu trafiały do kieszeni naszych dzieci. Nie od rzeczy będzie chyba przyglądnąć się pod tym kątem zamiarom premiera Wielkiej Brytanii, Davida Camerona. Oczywiście rozumiem, że projekty Camerona, zakładające ograniczenie dostępu do środków socjalnych dla przyjezdnych, godzą w Polaków mieszkających w Wielkiej Brytanii, ale nie znaczy to, że nie można – w wypadku ich powodzenia – zastosować podobnych rozwiązań na naszym gruncie.
Drugą różnicą, która możemy wykorzystać jest to, że jesteśmy społeczeństwem jednolitym etnicznie.
W związku z tym omija nas wiele problemów. Europa wierzy – pomimo ewidentnych porażek – w możliwość pokojowego współistnienia różnych kultur, które bardzo często żyją według sprzecznych ze sobą zasad. Trzeba koniecznie wykorzystać fakt naszej monoetniczności, nie wolno nam dać sobie wmówić, że jest ona czymś dziwnym, rzadkim a przede wszystkim niepożądanym. Jest wręcz przeciwnie. To jest nasza zaleta i nasza szansa. Ale żeby ją wykorzystać, musimy koniecznie zrobić wszystko, by tak zostało. Naszym obowiązkiem jest również uświadamianie i wzmacnianie w społeczeństwie świadomości tego, że tylko w jedności siła.
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki powiedział niedawno:
“Patriotyzm to uczucie, którym kochamy naszych bliskich, ale nie nienawidząc innych. Patriotyzm zdrowy i normalny to taki, w którym człowiek kocha swoją rodzinę, ale przenosi tę miłość szerzej. Nacjonalizm jest przeciwieństwem: kochaniem swoich, przy nienawiści do obcych. Ci ludzie powołują się na słowa “Bóg, honor, ojczyzna”, lżąc te hasła. W nacjonalizmie te słowa zamienione są w bluźnierstwo, bo obcego, z innej nacji, próbuje tratować jako niewolnika. To nie ma nic wspólnego z chrześcijaństwem”
Szanowni czytelnicy!
Rzadko, wyjątkowo rzadko zdarza mi się diametralnie różnić w swoich opiniach od hierarchy Kościoła Katolickiego. Nie mam pojęcia skąd arcybiskup Gądecki wyciągnął swoje definicje dotyczące nacjonalizmu. A już na ironię zakrawa fakt, że powiedział to na spotkaniu polsko-żydowskim, którego myślą przewodnią były słowa z Księgi Wyjścia „Nie będziesz gnębił i nie będziesz uciskał cudzoziemców, bo wy sami byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej” (Wj 22,20).
Jest zasadnicza różnica, jest cała przepaść ogromna jak Wielki Kanion, pomiędzy gnębieniem i uciskaniem cudzoziemców, a dbaniem o swoje własne życie, wiarę i przekonania! Próbują nas zmienić zarówno masowo napływający do Europy imigranci, jak i narzucający nam swoje zdanie i swoją wolę przedstawiciele rządów krajów członkowskich i urzędnicy Unii Europejskiej! Oni nie chcą żyć wśród nas z poszanowaniem naszych zasad i wolności, ale chcą zmusić nas do zmiany stylu życia na swoją własną modłę!
Poza tym niewiele jest we współczesnym świecie narodów, które skuteczniej niż naród żydowski potrafi dbać o swoje dobro i przyszłość swoich potomków. Tego akurat moglibyśmy się od nich uczyć.
Nie mam najmniejszych wątpliwości, że w nadchodzących latach i dekadach, jedną z rzeczy, które dadzą nam szansę przetrwania, jest uznanie, że wszyscy jesteśmy nacjonalistami. Że wszyscy, niezależnie od opcji politycznej rozumiemy, że nasze dobro, przyszłość naszych dzieci, życie naszych wnuków jest zależne od siły i jedności nas samych jako społeczeństwa, bo tylko silne społeczeństwo może stworzyć silne i odporne na zagrożenia państwo.
Trzecią, choć wcale nie mniej ważną w stosunku do poprzednich różnicą, jest nasza wiara.
Nie ulega wątpliwości, że zasadniczą słabością, na którą cierpi Zachód, jest duchowa pustka. Bardzo poważnym problemem jest moim zdaniem “marksizm kulturowy”, wyrosły bezpośrednio na gruncie marksizmu jako takiego. Ludzie o ewidentnie marksistowskich poglądach, wiedząc, że nie da się zdobyć i utrzymać władzy na drodze rewolucji, dotarli do samych szczytów władzy nie tylko w organach państwowych, ale również, a może przede wszystkim w mediach i we władzach uczelni wyższych!
Ludziom tym, spadkobiercom ideowym rewolucji francuskiej i październikowej, z zasady nienawidzącym religii jako takiej, przez wieloletnie działania na różnych frontach, udało się tak wiarę w społeczeństwach zachodnich osłabić, że uczynili większość państw europejskich całkowicie bezradnymi w starciu z silną religijnie cywilizacją islamską.
Co więc robić, by tę szansę wykorzystać? Tu sprawa jest dość prosta. Dbać o religijne wychowanie dzieci. Reagować na częste w mediach i w ogóle w kulturze i życiu codziennym ataki na katolicyzm. Bojkotować i piętnować te środki masowego przekazu, które są jawnie antykatolickie.
Trzeba wreszcie cieszyć się z tego, że nie jesteśmy w samym centrum wydarzeń. Inaczej niż w przypadku roku 39-go, nie stoimy bezpośrednio na drodze wrogich nam sił. Jesteśmy – zarówno ze względu na położenie geograficzne, jak i na wymienioną już wcześniej – relatywnie mniejszą zamożność – nieco na uboczu. I w tym wypadku możemy tylko modlić się, by tak zostało.
z poważaniem
Lech Mucha
Wersji audio można posłuchać w Niepoprawnym Radiu PL.
Nie wiem, czy się autor zgodzi, ale cywilizacja europejska nie jest monolitem. Samo określenie jest ogólnym skrótem.
W niektórych krajach zachodnich (Niemcy) dominowała cywilizacja bizantyńska, a na wschodzie (Rosja)- cywilizacja turańska. Różnią się one diametralnie od cywilizacji łacińskiej (Polska) tym, że o wiele łatwiej tam zaprowadzić totalitaryzm.
Fundamentem naszej cywilizacji, z którą od stuleci walczą postępowcy jest etyka związana z religią katolicką. Prawidłowy porządek to: etyka nad prawem, prawo nad polityką i demokracją.
Nacjonalizm
Mam niestety zaległości w publikowaniu “notek” Jedna z nich właśnie dotyczy nacjonalizmu. Niektórzy kapłani uważają, że nacjonalizm może być cnotą.
Patriotyzm to cnota umiłowania ojczyzny, a nacjonalizm to cnota umiłowania narodu. Oczywiście wszystko w odpowiednich proporcjach, hierachii i natężeniu.
Nóż nie jest zły sam w sobie. Służy do krojenia, do pracy, a także może posłużyć jako cześć uzbrojenia wojownika, żołnierza, który może użyć go w sposób uzasadniony.
Lewica nikczemnie posługuje się językiem, redefiniuje znaczenie wieku słów, umieszczając je w fałszywie pozytywnym lub fałszywie negatywnym kontekście.
Uważam, że każdy patriota jest trochę (mniej lub więcej) narodowcem. Państwo ma służyć ludziom – narodowi, który jest podmiotem i gospodarzem – najlepiej świadomym swojej roli i odpowiedzialności.
Gdzieś przeczytałem, i podpisuję się pod tym, patriotyzm jest to uczucie, a nacjonalizm – działanie. Różnica jest trochę taka (tym razem to moje porównanie) jak między mężem, który kocha żonę sprzed telewizora,a takim, który straci mecz w telewizji, żeby pomóc w odkurzaniu.
Trzeba też uczciwie powiedzieć, że nacjonalizm, jako działanie na korzyść i dla dobra narodu (rozumianego współcześnie, czyli w sensie kulturowym, a nie w sensie “jedności krwi” ) zwłaszcza w ramach polityki międzynarodowej, może wymagać działań nieetycznych.
– ale nie w aksjologii chrześcijańskiej.
Działania nieetyczne zawsze wymierzone są w Dobro. Może się nam wydawać, że są one potrzebne dla osiągnięcia jakiegoś “dobra”, ale tylko wtedy, kiedy użyjemy błędnej, wykrzywiającej prawdę definicji.
W polityce międzynarodowej nie ma miejsca na sentymenty, na honorowe działanie, na przestrzeganie zasad fair play. W czasie konfliktów, wojen, ale i w czasie pokoju, ludzie odpowiedzialni za politykę międzynarodową muszą być zdolni do nieetycznych działań. Inaczej inni nas wykumkają na cacy…