Wczoraj, 7.03.2014, w Klubie Ronina w Domu Dziennikarza na Foksal w Warszawie odbył się pokaz trzeciej części filmu dokumentalnego “Transformacja” znanego reżysera Grzegorza Brauna.
Część ta nosi podtytuł “Nomenklatura, dezinformacja i kryzysy kontrolowane”. Opisuje ona dzieje komunizmu i Związku Sowieckiego w latach 1956-1970. Jej projekcję poprzedził “Przeglad wydarzeń tygodnia” /odbywający się w kazdy poniedziałek o godz. 19:00/ Tym razem uczestniczyli w nim Rafał Ziemkiewicz, Stanisław Janecki i Łukasz Warzecha, a jego tematyką był głównie Smoleńsk.
Ziemkiewicz przypomnial o tym, że siódmego kwietnia mija właśnie czwarta rocznica lotu TUSKA do Smoleńska i nawiązał do konferencji prasowych Naczelnej Prokuratury Wojskowej, która po raz n-ty zapewniała, że nie doszło do żadnego wybuchu przestrzennego (?) i nie ma śladów materiałów wybuchowych na wraku Tupolewa oraz Antoniego Macierewicza, który krytykował prace NPW. Ziemkiewicz po raz kolejny podkreślił , że on osobiście nie wierzy w zamach.
Stanisław Janecki oświadczył, iż sytuacja ze śledztwem smoleńskim kojarzy mu się z “Paragrafem 22” Hellera, a Łukasz Warzecha wspomniał coś o “Dniu świstaka”, w którym to filmie nieustannie powtarzał sie jeden i ten sam dzień. Wszyscy dyskutanci podkreślali, że bez wraku i czarnych skrzynek nie można formułować żadnych hipotez i krytykowali Macierewicza za to, iż próbuje to /ich zdaniem/ robić. Relacja z Przeglądu tygodnia będzie wkrótce dostępna w portalu Blogpress.pl .
Trwał on do 20:10, potem była krótka przerwa i o 20:20 pojawił się Grzegorz Braun. Skrytykował on “Przeglad tygodnia”, nazywając go kabaretem i dezinformacją oraz zareklamował stronę internetową www.ahaaa.pl , na której można zakupić dostęp do filmu “Transformacja część 3” /TUTAJ/, a także do poprzednich części “Transformacji” i innych filmów dokumentalnych. Zaprezentował tez kilka wyydawnictw m.in. książkę swych rodziców Zofii i Kazimierza Braunów “Dobrzy księża” oraz zbiór artykułów Grzegorza Eberhardta “Świat jednak jest normalny”, a także drugi numer kwartalnika “Szkoła Nawigatorów” wydawanego przez Gabriela “Coryllusa” Maciejewskiego. Przy okazji wytknął Józefowi Orłowi /szefowi Klubu Ronina/, że ten nazwał Coryllua “szkodnikiem”.
O 20:30 rozpoczęła się projekcja filmu. Trwała ona 57 minut. Zdjęcia dokumentalne, podobnie jak w poprzednich dwóch częściach połączono ze świetną animacją. Dla mnie część trzecia była szczególnie interesująca, bo w 1956 roku miałam 9 lat, a w 1970 – 23 lata i większośc omawianych wydarzeń pamietałam. Momo to dowiedziałam sie z filmu troche nowych rzeczy, n.p. tego, że na rok przed Grudniem 1970 był w Polsce sowiecki marszałek Greczko i odwiedził Edwarda Gierka oraz miejsca gdzie póżniej rozegrały się tzw. “wydarzenia grudniowe”.
Trzecia część “Transformacji” jest bardzo cenna także dlatego, że okres po roku 1956 jest rzadko opisywany w wydawnictwach “drugiego obiegu”. Właściwie mogę tylko polecić książkę Piotra Skórzyńskiego “Wojna Światów” będąca rzetelnym omówieniem całej “zimnej wojny” miedzy Zachodem a Sowietami.
Po projekcji, ok. 21:30 Grzegorz Braun odniósł się do bieżących wydarzeń i przestrzegł przed nawoływaniem do instalowania w Polsce obcych wojsk. Obrazowo powiedział, iż “czarny atrament rozlewa się na Polskę nie tylko z Moskwy, ale i kilku innych miejsc”. Opisał też swoje wrażenia z procesu młodych ludzi którzy zakłócali wykład Baumana. Zeznawał na nim prorektor Uniwersytetu Wrocławskiego, który oświadczył, że policję wezwano na teren uczelni na prośbę konsulatu Niemiec we Wrocławiu. Dodał, iż konsulat ten jest największy w Europie, gdyz zatrudnia kilkaset osób. Późnie jeden ze słuchaczy opisał historię z Opola, gdzie niemiecki konsulat interweniowł, domagając się nazwania jednaj z ulic miasta imieniem niemieckiej poetki.
Potem zaczęly się głosy z sali. Ja powiedziałam, że orędzie Putina w sprawie Krymu przypomina mi omawianą w filmie “doktrynę Breżniewa”. Potem padło wiele innych pytań dotyczących najróżniejszych kwestii – od wyborczego zwyciestwa Orbana na Węgrzech po reprywatyzację i przepowiednie fatimską, wieszczącą nawrócenie się Rosji. Grzegorz Braun podkreślał swą niechęć do demokracji /jest monarchistą/. Poparł go w tym Józef Orzeł, przypominając swe doświadczenia z lat 90-tych, gdy był posłem na Sejm, próbował forsować sprawę reprywatyzacji i okazalo sie, że żadni politycy nie byli tym zainteresowani. Dyskusja trwała do 22:30, była rejestrowana przez kilka kamer /m.in blogera Raven59/ i przez Niepoprawneradio.pl . Będzie więc dostępna w sieci.
Dzięki bardzo dobrzy ludzie.
Nawet jak się sprzeczamy między sobą, to sam fakt że słuchamy tych samych jurodiwych i przeważnie się z nimi zgadzamy budzi nadzieję.
Oglądam też inne, świeże filmy:
Zobaczcie proszę, jak życzliwy jest Ten Człowiek. Tak zwyczajnie, po ludzku.
A jak trudne ma zadanie do wykonania.
Stanąć naprzeciwko ludzi i powiedzieć im prawdę.
Mieć świadomość, że samemu wie się tak wiele, że taką wiedzę posiada zaledwie garstka.
Jak to przekazać, jak się tym podzielić – dobrze, efektywnie.
Starszne.
Rada Regencyjna Królestwa Polskiego – organ władzy zwierzchniej Królestwa Polskiego aktu 5 listopada, zastępujący króla lub regenta. Rada Regencyjna została powołana reskryptami niemieckich i austro-węgierskich władz okupacyjnych, na podstawie nadanego przez te władze patentu w sprawie władzy państwowej w Królestwie Polskim z 12 września 1917 roku. Objęła urząd 27 października tego roku.
3 lipca 1917 tymczasowa Rada Stanu uchwaliła w obecności przedstawicieli władz okupacyjnych projekt tymczasowej organizacji polskich naczelnych władz państwowych, w którym zarezerwowała dla siebie uprawnienie do powołania regenta. 25 lipca, po kryzysie przysięgowym, tRS wybrała Radę Regencyjną w osobach Aleksandra Kakowskiego, Zdzisława Lubomirskiego i Wacława Niemojowskiego, a następnie złożyła na jej ręce swój mandat. W tym składzie Rada nie uzyskała akceptacji państw okupacyjnych.
W skład Rady Regencyjnej zostali powołani przez władze okupacyjne książę Zdzisław Lubomirski, arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski oraz ziemianin Józef Ostrowski.
Aparatem pomocniczym Rady Regencyjnej był Królewsko-Polski Gabinet Cywilny, formalnie ustanowiony reskryptem z 12 lipca 1918[2] Szefem Gabinetu Cywilnego był sekretarz Rady Regencyjnej, ks. prałat Zygmunt Chełmicki.
Przed wydaniem powyższego reskryptu w skład aparatu pomocniczego Rady Regencyjnej wchodzili Zygmunt Chełmicki, jako jej sekretarz generalny oraz Jan Kucharzewski, jako jej radca prawny (referendarz).
Regenci powołali pierwszy polski rząd pod prezydenturą Jana Kucharzewskiego, który przejął od Komisji Przejściowej tymczasowej Rady Stanu, przekazane przez władze okupacyjne działy administracji, tj. zarząd sądownictwa oraz szkolnictwo.
Rada Regencyjna 7 października 1918 roku ogłosiła niepodległość Polski[3], a 12 października przejęła od okupantów władzę zwierzchnią nad wojskiem. 21 października niemiecki generał-gubernator warszawski Hans Hartwig von Beseler złożył urząd Naczelnego Wodza Wojsk Polskich. 25 października powołano rząd Józefa Świeżyńskiego, który jako pierwszy nie starał się o akceptację władz okupacyjnych niemieckich i austro-węgierskich. 28 października Rada Regencyjna powołała gen. Tadeusza Rozwadowskiego, wcześniej nieoficjalnego doradcę RR, na stanowisko szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Generał niezwłocznie przystąpił do organizacji Sztabu Generalnego i Ministerstwa Spraw Wojskowych. 3 listopada rząd Świeżyńskiego próbował przeprowadzić przeciwko Radzie zamach stanu, ale Rada Regencyjna usunęła rząd, powołując w jego miejsce prowizorium rządowe pod przewodnictwem Władysława Wróblewskiego.
11 listopada Rada Regencyjna przekazała zwierzchnią władzę wojskową oraz naczelne dowództwo nad wojskiem polskim Józefowi Piłsudskiemu, następnego dnia powierzyła mu misję stworzenia rządu, ale wobec nacisków opinii publicznej zrezygnowała z tego zamiaru. 14 listopada Rada Regencyjna rozwiązała się przekazując całość władzy zwierzchniej Naczelnemu Wodzowi Wojsk Polskich Józefowi Piłsudskiemu, który na tej podstawie piastował ją formalnie do 29 listopada 1918 (kiedy to ogłoszony w Dzienniku Praw Państwa Polskiego Nr 17 został dekret o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej).