Cytat dnia
Słowo Boże
Świętych Apostołów Piotra i Pawła, Uroczystość
Mt 16, 13-19
Święty Piotr był rybakiem. Jego zawód sprawiał, że był człowiekiem wytrzymałym na trudy, zdolnym do poświęceń i ponoszenia ryzyka. Pewnego dnia podjął ryzyko pójścia z Jezusem.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 16, 13-19
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?». A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?». Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
Uczniowie rozmawiali z innymi ludźmi o Jezusie, skoro wiedzieli, co ludzie o Nim myślą. O Jezusie można rozmawiać wprost, można też mówić o nim swoimi czynami, swoim zachowaniem. Można żyć tak, że inni sami będą nas pytać o Boga, o dobro, o miłość, o miłosierdzie. Co twoje życie mówi innym o Jezusie?
Wspólne przebywanie Piotra z Jezusem doprowadziło go do wyznania wiary. „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Jest to bardzo głębokie wyznanie prawdy, którą nosił w sobie. Musiał mieć w swoim sercu doświadczenia, które doprowadziły go do takiego wyznania. Na jakie wyznanie wobec Jezusa pozwalają ci doświadczenia, które ty zebrałeś w swoim sercu?
Wyznanie Piotra nie byłoby możliwe gdyby nie jego otwartość na Boże działanie. Kluczem do Królestwa Niebieskiego, który otrzymał, była jego wiara. Ten klucz wiary pozwalał Piotrowi być blisko Jezusa. Wsłuchując się ponownie w dialogi Jezusa z Piotrem przyjrzyj się swoim rozmowom z Bogiem. Może to wcale nie jest dialog, a monolog?
Zapytaj Jezusa, jak możesz Mu ofiarować swoje wyznanie, właśnie takie jakie jest teraz w twoim sercu.
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 12,1-11)
Cudowne uwolnienie Piotra z więzienia
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
W owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi.
Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.
W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia.
Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: „Wstań szybko!” Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany.
„Przepasz się i włóż sandały!” – powiedział mu anioł.
A gdy to zrobił, rzekł do niego: „Narzuć płaszcz i chodź za mną!”
Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego.
Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: „Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 34,2-3.4-5.6-7.8-9)
Refren:Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił.
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem, *
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie razem ze mną Pana, *
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał *
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto biedak zawołał i Pan go usłyszał, *
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, *
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, *
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
DRUGIE CZYTANIE (2 Tm 4,6-9.17-1)
Paweł przewiduje bliską śmierć i nagrodę
Czytanie z Drugiego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najmilszy:
Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim którzy umiłowali pojawienie się Jego.
Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 16,18)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ty jesteś Piotr-Opoka,
i na tej opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy piekielne go nie przemogą.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 16,13-19)
Tobie dam klucze królestwa niebieskiego
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”
A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”.
Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”.
Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.
Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Piotr i Paweł
Od początku Piotr jest ukazywany w Ewangeliach jako ten, który stanie się filarem Kościoła Chrystusowego. On jest powołany jako pierwszy i przeznaczony, aby wypływając na głębię, łowił ludzi. Towarzyszy Jezusowi jako świadek niezwykłych wydarzeń. Piotr jako jedyny z apostołów otrzymał obietnicę kluczy Królestwa Bożego. To nie jest symbol, ale przekazanie pełnej władzy przez Chrystusa. Te wszystkie przywileje są nagrodą za to, że Piotr całkowicie otworzył się na działanie łaski Bożej. Dzięki niej poznał Jezusa nie ludzką mocą, ale przez objawienie, którego udzielił mu Ojciec. Tak samo poznał Chrystusa i Jego Ewangelię św. Paweł. Dlatego ci dwaj apostołowie są filarami Kościoła, w którym jesteśmy.
Chryste, dziękuję Ci za Kościół, który zbudowałeś na fundamencie apostołów. Umocniony świadectwem ich wiary i miłości z radością przyjmuję głoszoną przez nich Ewangelię prawdy.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
_____________________________________________________________________________________________________________
Ewangelia: to jest najlepsza inwestycja
Mieczysław Łusiak SJ/Deon
Komentarze do Ewangelii:
Szymon Piotr poznał swoją tożsamość dzięki poznaniu kim jest Jezus i dzięki temu, że zaufał Mu i poszedł za Nim. Prawidłowa odpowiedź na pytanie: “Kim jest Jezus?” stawia nas o krok od prawidłowego poznania własnej tożsamości.
A bez poznania własnej tożsamości nie można wiele w życiu osiągnąć i z łatwością popadamy w różne zaburzenia osobowości. Dlatego warto inwestować w poznanie Jezusa. To jest jednocześnie dobra inwestycja w siebie.
______________________________________________________________________________________________________________
Na dobranoc i dzień dobry – Mt 16, 13-19
Mariusz Han SJ
Opowiadanie pt. “O klasztorze i Mesjaszu”
Klasztor – niegdyś słynny na całą Europę – teraz dogorywał: żadnego powołania, żadnego życia, żadnego zainteresowania ze strony opinii publicznej. Cóż, tych paru staruszków czekało już tylko na szczęśliwą śmierć.
Opat w tej sytuacji postanowił jakoś sprawie zaradzić i udał się na Daleki Wschód, aby u znanego pustelnika wywiedzieć się, czy upadek klasztoru jest karą za grzechy i niewierność zakonników. – Tak jest – przytaknął pustelnik – grzech nieświadomości winny jest takiemu stanowi rzeczy. – A co to bliżej znaczy” ? – chciał wiedzieć opat. – Jeden z was jest Mesjaszem w przebraniu i wy tego nie jesteście świadomi – odparł świątobliwy mąż i zatopił się znowu w medytacji.
Opat w drodze powrotnej zaczął się poważnie zastanawiać: jakie to szczęście, że Mesjasz powrócił na ziemię i zamieszkał w jego klasztorze; w której osobie jednak ukrył się Mesjasz? Któż to może być: brat kucharz, brat zakrystianin, ojciec superior? – Ten niestety ma za dużo wad… a może te jego wady są przebraniem dla Mesjasza?
I tak biorąc pod lupę każdego z zakonników, doszedł do wniosku, że nie ma nikogo bez wad, a przecież jeden z nich – według zapewnienia pustelnika – musi być Mesjaszem.
Wróciwszy do klasztoru, zebrali wszystkich podwładnych i opowiedział wszystko, czego się dowiedział. Mnisi kiwali niedowierzająco głowami, ale po naradach podjęli postanowienie: jeżeli rzeczywiście to prawda, że jeden z nas jest Mesjaszem (a nikt nie wie kto), to trzeba się odnosić do siebie z wzajemnym szacunkiem i miłością. – Nigdy przecież nie wiadomo – dopowiedział najmłodszy.
Trudno uwierzyć, ale w klasztorze wkrótce zapanowała radosna, świąteczna atmosfera. Klasztor zaczął promieniować i do furty znów zaczęli pukać młodzieńcy z prośbą o przyjęcie.
Refleksja
Odpowiedzenie sobie na pytanie kim jest dla mnie Jezus, to fundament naszej wiary. Jeśli odpowiedź nie jest jednoznaczna, wtedy oszukujemy nie tylko Jezusa, ale przede wszystkim siebie samych. Uznanie Go za swojego Mistrza i Pana to fundament naszej wiary…
Jezus pyta każdego z nas za kogo Go uważamy, bo chce, abyśmy byli “skałami” na których chce budować kościół. Tylko solidne fundamenty mogą utrzymać budowlę, która zbudowana jest nie ludzkimi, ale bożymi rękami. Pamiętajmy o tym ilekroć będziemy chcieli budować tylko na sobie…
3 pytania na dobranoc i dzień dobry
1. Kim jest dla Ciebie Jezus?
2. Dlaczego fundamentem powinna być skała, a nie piasek?
3. Dlaczego nie należy budować na sobie?
I tak na koniec…
Wszystko, co nas spotyka – zdrowie czy cierpienie, dobro czy zło, chleb czy głód, przyjaźń ludzka czy niechęć, dobrobyt czy niedostatek – wszystko to w ręku Boga może działać ku dobremu (Stefan Wyszyński)
* * * * *
Opowiadanie pt. “Harmonia ducha”
Feliks Mendelssohn-Bartholdy (1809-47), wybitny kompozytor niemiecki, zwiedzał kiedyś jedną z najsłynniejszych katedr w Europie, znaną z bezcennych zabytkowych organów. Po wysłuchaniu starego organisty spytał go, czy mógłby na nich zagrać. Organista, który nie znał kompozytora odparł, że nie leży w zwyczaju, aby obcy grali na tych organach.
Mimo wszystko muzyk zaczął grać. Kościół napełnił się muzyką, jakiej stary organista nie słyszał nigdy w życiu. Wzruszonym głosem zapytał: – Kim jesteś?- Mendelssohn – brzmiała odpowiedź.
Oszołomiony organista powiedział wówczas głośno: – I pomyśleć, że taki stary głupiec jak ja wzbraniał Mendelssohnowi gry na moich organach.
Refleksja
Na każdym z nas ciąży brzemię odpowiedzialności za Kościół Chrystusa. To również my powinniśmy być skałą z której wybudowany jest mocny fundament naszej wiary, ale też i innych ludzi. Ta wiara bez uczynków jest martwa, stąd tak ważne jest, aby była zgodność naszego myślenia ze słowami i czynami, których jesteśmy autorami…
Jezus wzywa każdego z nas, abyśmy podjęli się Jego misji. Droga nie jest łatwa, ale tylko w trudzie i znoju można realizować nasze ludzkie powołanie. Jezus jest tym, który daje moc, stąd nie mamy czego się obawiać…
3 pytania na dobranoc i dzień dobry
1. Czym jest odpowiedzialność za Kościół Chrystusa?
2. Dlaczego wiara bez uczynków jest martwa?
3. Po co nam misja Jezusa?
I tak na koniec…
“Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi” (Stefan Wyszyński)
_____________________________________________________________________________________________________________
Ty nam pozwalasz z radością oddawać cześć świętym apostołom Piotrowi i Pawłowi. Piotr pierwszy wyznał wiarę w Chrystusa i z nawróconych Izraelitów założył pierwszy Kościół. Paweł otrzymał łaskę jasnego rozumienia prawd wiary i stał się nauczycielem narodów pogańskich. Obdarzeni różnymi darami zgromadzili w jednym Kościele wyznawców Chrystusa i zjednoczeni w chwale niebieskiej wspólnie odbierają cześć na ziemi. (Z prefacji o świętych Apostołach Piotrze i Pawle)
Dodaj komentarz