(Mdr 18,14-16.19,6-9)
Gdy głęboka cisza zalegała wszystko, a noc w swoim biegu dosięgała połowy, wszechmocne Twe słowo z nieba, z królewskiej stolicy, jak miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz, jak srogi wojownik runęło pośrodku zatraconej ziemi. I stanąwszy, napełniło wszystko śmiercią: nieba sięgało i rozchodziło się po ziemi. Całe stworzenie znów zostało przekształcone w swej naturze, powolne Twoim rozkazom, by dzieci Twe zachować bez szkody. Obłok ocieniający obóz i suchy ląd ujrzano, jak się wynurzał z wody poprzednio stojącej: drogą otwartą – Morze Czerwone i pole zielone – z burzliwej głębiny. Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka, ujrzawszy cuda godne podziwu. Byli jak konie na pastwisku i jak baranki brykali, wielbiąc Ciebie, Panie, któryś ich wybawił.
(Ps 105,2-3.36-37.42-43)
REFREN: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Pobił wszystkich pierworodnych ich kraju,
cały kwiat ich potęgi.
A lud swój wyprowadził ze srebrem i złotem
i nikt nie był słaby w jego pokoleniach.
Pamiętał bowiem o swym świętym słowie
danym Abrahamowi, swojemu słudze.
I wyprowadził swój lud wśród radości,
z weselem swoich wybranych.
(2 Tes 2,14)
Bóg wezwał nas przez Ewangelię, abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.
(Łk 18,1-8)
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać: W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie. I Pan dodał: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
Jezus porównuje modlitwę do żarliwej prośby wdowy, która przełamuje opór niechętnego sędziego. Dlaczego to właśnie taki nieżyczliwy sędzia jest obrazem Boga, do którego mamy się modlić? Przez ten dziwny obraz Jezus przypomina nam, że nawet jeśli ktoś pojmuje Boga jako surowego sędziego, to powinien modlić się gorliwie. Ufna i wytrwała modlitwa sprawi, że Bóg da nam poznać swoje oblicze, które daleko przewyższa nasze pierwsze pełne lęku wyobrażenia – bo jest obliczem miłującego Ojca.
Ks. Jan Konarski, „Oremus” listopad 2009, s. 66 – mateusz.pl
Dobrze, że jesteś. Chciałem Cię zastąpić, ale nie dałem rady.
Jak sprawy?
Też dziękuję.
Za każdym razem znajdę tu coś dla siebie.
sprawy w toku, ale bez perspektywy aresztu. teraz generalnie wdrażam dewizę: działaj lokalnie, analizuj globalnie… czyli badam doniesienia z całego świata, czytam komentarze Konfederatów i Legionistów, ale w działaniu skupiam się głownie na Narodowej Formacji w Puławach :)))
Brawo! To dobry kierunek i dobre hasło.
Ponieważ miewam często dalekie skojarzenia… ale niech tam:
no właśnie mi się to skojarzyło z postulatem Dmowskiego – by nie zamykać się na żadne sojusze, zawsze rozpatrywać je wyłącznie pod kątem interesu Rzeczypospolitej, ale nigdy nie dopuszczać obcych wpływów do swoich centrów ideowych i decyzyjnych. Na oko widać, że żadne z dzisiejszych “systemowych” sił politycznych go nie realizują.