To dokonało się z okazji poświęcenia Bazyliki Najświętszego Serca naszego Pana Jezusa Chrystusa, który Polska wzniosła jako wotum i spełnienie tych próśb, które Pan Jezus św. siostrze Małgorzacie Marii Alacoque objawił w XVII wieku i prosił o to, żeby narody całe, państwa poświęcały się Jego Najświętszemu Sercu. I jak wiemy, Polska była jedną z pierwszych społeczności narodowych i religijnych, które tego aktu, stosownie do prośby Pana Jezusa wyrażonej do siostry Małgorzaty Marii Alacoque, nasza ojczyzna, nasz naród dokonali. I zdumiewającym w tym akcie jest fakt, że ksiądz prymas Dalbor zwraca się w tym akcie, wprawdzie poświęcenie Najświętszemu Sercu Jezusowemu, ale słowami: ‘Nieśmiertelny Królu Wieków, Rzeczywisty i Żywy, pod postacią chleba utajony, Panie Nasz Jezu Chryste’. Co to oznacza? Że prymas Dalbor wyraża żywą wiarę, czyli wyraża prawdę, która żyje w umysłach Polaków w tamtym czasie, czyli to jest paręnaście miesięcy po Cudzie nad Wisłą, kiedy objawiła się Matka Boża jako Nasza Królowa i ocaliła nas przed zalewem ateizmu, ideologii marksistowsko-leninowskiej. I dzieje się to w przededniu, w parę lat wcześniej przed opublikowaniem encykliki Piusa XI Quas Primas o Chrystusie Królu i dzieje się to kilka lat przed objawieniami Pana Jezusa jako Króla słudze bożej Rozalii Celakównie. I właśnie tej prawdy, tej wiary bardzo nam dzisiaj potrzeba.
−∗−
Polska poświęcona żywemu Chrystusowi w świetle aktu Ks. Prymasa kard. Edmunda Dalbora – ks. prof. Tadeusz Guz
−∗−
Treść Aktu w materiale poniżej.
Zawierzenie Polski Chrystusowi Królowi w/g ks. Prymasa kard. Edmunda Dalbora – ks. prof. Tadeusz Guz
13 lutego 1926 roku w Poznaniu zmarł kardynał Edmund Dalbor, arcybiskup poznański i gnieźnieński, nazywany pierwszym prymasem niepodległej Polski.
Jego zaangażowanie w niesienie pomocy potrzebującym przyniosło mu przydomek „wielkiego jałmużnika całej Polski”. Działalność charytatywną kontynuował także w odrodzonej Rzeczpospolitej, zwłaszcza w czasie wojny polsko-bolszewickiej, gdy organizował pomoc dla ludności kresów wschodnich i wspierał działalność Polskiego Czerwonego Krzyża.
Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński powiedział o pierwszym prymasie odrodzonej Polski Edmundzie Dalborze, że „społeczeństwo polskie widziało w tej postaci znak jednoczącej się Polski, znak walących się kordonów zaborczych i krzepnących mocy wyciąganych ze wszystkich stron Dłoni Narodu – po wolność”.
Zawierzenie Polski Chrystusowi Królowi, 3 czerwca 1921
−∗−
Szersza wypowiedź ks. prof. Tadeusza Guza. Warto posłuchać.
Tylko tutaj ratunek dla Polski – ks. prof. Tadeusz Guz