W czwartek, 11.01.2018, w “New York Times” ukazał się artykuł “Is Angela Merkel Done For?” {TUTAJ (link is external)} pióra Alexandra Goerlacha. Po czterech dniach jego polskie tłumaczenie zostało opublikowane w portalu Interia.pl {TUTAJ (link is external)} pod tytułem “To koniec Angeli Merkel?”. Czytamy w nim:
“Nowy rok dopiero co się rozpoczął, ale w niemieckiej polityce wszystko wskazuje na bliski koniec. Kanclerz Angela Merkel, ponosząc porażkę w utworzeniu nowej koalicji po wrześniowych wyborach parlamentarnych, musi skonfrontować się z opinią publiczną, która traci cierpliwość do jej politycznego przywództwa. W ostatnim sondażu połowa niemieckich wyborców zadeklarowała, że chce, by Merkel zrezygnowała i pozwoliła innemu członkowi centroprawicowej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) wynegocjować utworzenie koalicji rządzącej. W partii, która w wyborach uzyskała marny wynik, również słychać już głosy zgorszenia. Niedawno członkowie Junge Union, młodzieżówki CDU/CSU, bezpośrednio wezwali ją do odejścia. (…) po 12 latach i nierozwiązanym kryzysie uchodźczym, który doprowadza opinię publiczną w Niemczech do szału, zaczyna być widoczne zmęczenie osobą Angeli Merkel.
Kraj marzy o kompleksowym podejściu do migracji, strategii na rzecz cyfryzacji i reformie edukacji. Wydłuża się też lista społecznych oczekiwań związanych z remontem i ulepszeniem infrastruktury. Zamiast tego, przechodząc od jednego kryzysu do drugiego, największa gospodarka w Unii Europejskiej zatraciła się na drodze modernizacji.
Tymczasem wydaje się, że kraj nie jest nawet w stanie utworzyć rządu. Socjaldemokraci odrzucili kolejną wielką koalicję, choć Merkel nadal ich naciska. Rozmowy z dwiema mniejszymi partiami – ekologicznie nastawionymi Zielonymi i zwolennikami swobód obywatelskich Liberałami – rozsypały się pod koniec zeszłego roku.”.
Autor zaleca w tej sytuacji wymianę polityków niemieckich na młodszych. Pisze:
“Jeżeli żadna z tych opcji nie zostanie rozwiązana, niemiecki prezydent Frank-Walter Steinmeier będzie zmuszony do zwołania nowych wyborów. Nikt jednak tego nie chce, bo z obecną listą przywódców – w najlepszym wypadku – wyniki będą znów takie same. Właśnie dlatego polityczni eksperci wzywają do nowego startu na wysokich szczeblach w głównych niemieckich partiach.
W obu z nich są młodsi, wschodzący politycy, chętni, by wkroczyć na wielką scenę. W przypadku chrześcijańskich demokratów to 37-letni Jens Spahn. Niemcy śledzący politykę swojego południowego sąsiada – Austrii, która niedawno wybrała na kanclerza 31-letniego Sebastiana Kurza, byliby skłonni opowiedzieć się za nowym, młodym przywódcą. W siostrzanej partii CDU – bawarskiej Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU) – jej przewodniczący Horst Seehofer ustąpił miejsca na stanowisku premiera Bawarii znacznie młodszemu Markusowi Soederowi.
W szczególności to właśnie Jens Spahn może być gotowy na zajęcie czołowej pozycji w CDU, biorąc pod uwagę jego zdolność do obierania nowych kierunków – od kosmopolityzmu (jest osobą otwarcie przyznającą się do homoseksualizmu, niedawno poślubił swojego długoletniego partnera), po troskę o zanik niemieckiej tożsamości. Ostatnio narzekał, że nie mógł zamówić kawy w Berlinie, nie mówiąc po angielsku.”.
Ten pomysł z lansowaniem Jensa Spahna nie jest wcale nowy. Już w sierpniu 2016 roku w “The Guardian” ukazał się tekst “Jens Spahn: the man who could replace Merkel as chancellor” {TUTAJ (link is external)}. Ciekawe jest to, że zarówno “The Guardian” jak i “NYT” to pisma lewicowe. Skąd więc to poparcie dla posła CDU? Niewątpliwie, prawdą jest, że im dłużej trwa kryzys rządowy w Niemczech – tym ciemniejsze chmury zbierają się nad głową Angeli Merkel,
A co ma wspólnego CDU (prócz nazwy)z chrześcijaństwem i wizją świata prezentowaną przez prawicę? Przecież jest to partia lewicowa, a może się mylę?
Analogicznie mieliśmy i mamy w Polsce PO, co do której normalni, rozumni ludzie nie mają złudzeń.