Cytat dnia
Słowo Boże
Wspomnienie św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, biskupa i męczennika
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 41,55-57;42, 5-7.14-15a.17-24a)
Bracia Józefa przybywają do Egiptu
Czytanie z Księgi Rodzaju.
Kiedy w Egipcie głód zaczął dawać się we znaki, ludność domagała się chleba od faraona. Wtedy faraon mówił do wszystkich Egipcjan: «Udajcie się do Józefa i co on wam powie, czyńcie ». Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie spichrze, w których było zboże, i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy.
Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód po całej ziemi się wzmagał.
Kiedy synowie Izraela przybyli wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża, bo głód był w Kanaanie, Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju.
Bracia Józefa, przybywszy do niego, oddali mu pokłon twarzą do ziemi. Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; udał jednak, że jest im obcy, i przemówił do nich surowo tymi słowami: „Skąd przyszliście?” Odpowiedzieli: „Z Kanaanu, aby kupić żywności”. Józef rzekł do nich: „Jesteście szpiegami. Co do tego zostaniecie wybadani”. I oddał ich pod straż na trzy dni.
A trzeciego dnia Józef rzekł do nich: „Uczyńcie, co mówię, a zostaniecie przy życiu, bo ja czczę Boga. Skoro jesteście uczciwi, niechaj jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, w którym was osadzono, wy zaś idźcie, zawieźcie zboże dla wyżywienia waszych rodzin. Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata waszego, aby się okazało, czy powiedzieliście prawdę; bo inaczej czeka was śmierć”.
I tak uczynili. Mówili między sobą: „Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go. Dlatego przyszło na nas to nieszczęście”. Ruben zaś tak im wtedy powiedział: „Czyż wam tego nie mówiłem: «Nie dopuszczajcie się wykroczenia względem tego chłopca», ale nie usłuchaliście mnie? Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew”.
Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza. Odszedłszy więc od nich, rozpłakał się. Potem wrócił i rozmawiał z nimi.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33,2-3.10-11.18-19)
Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie.
Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.
Pan udaremnia zamiary narodów, *
wniwecz obraca zamysły ludów.
Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 1,15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 10,1-7)
Rozesłanie Apostołów
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania : „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: «Bliskie już jest królestwo niebieskie»”.
Oto słowo Pańskie.
Panie, Ty jesteś w każdym mijanym przez nas człowieku. Ty dajesz mi wiarę, wspólnotę Kościoła i łaskę sakramentów. Spraw, abym był pokorny i miłosierny względem bliźnich i całym życiem głosił Twoje Słowo.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Jezus objawił moc Mesjasza i potęgę Króla, władcy nad tym wszystkim, nad czym nie mają władzy ludzie.
Jezus zakończył samodzielnie wykonywaną misji. Zabrał uczniów w podróż misyjną, także do ich rodzinnych miejscowości, aby obserwowali, co On czyni. Teraz z licznego grona uczniów wybiera dwunastu apostołów, swoich posłańców i rozpoczyna z nimi szkolenie misyjne. Najpierw wyjaśnia treść przesłania, czyli obwieszczenia mającego uczynić imię Jezusa znanym, a potem opisuje metodę głoszenia.
Bóg potwierdzi słowa uczniów tak jak potwierdza słowa swojego Syna, Jezusa przez uzdrowienia chorych, wskrzeszanie umarłych, oczyszczanie trędowatych i usuwanie demonów.
Każdy z Dwunastu apostołów wcześniej uwierzył, że Jezus jest Mesjaszem i każdy już wcześniej dawał o Nim świadectwo. Każdy z nich został wcześniej wezwany, aby być jego uczniem. Teraz staną się pierwszymi samodzielnymi misjonarzami, reprezentantami Boga w świecie, którzy nie spoczną zanim nie dotrą z wieścią o Jezusie do każdego człowieka. Jezus nie szukał ludzi do sprawowania władzy, ale zdolnych do wykonania misji polegającej na rozsławianiu Jego imienia.
Ludzie, którzy uwierzyli w Jezusa widząc Jego dokonania rozsiani po Judei i Galilei nie mają w swoich miejscowościach pasterzy. Dotychczasowi przywódcy i nauczyciele nie potrafią im pomóc w poznawaniu Jezusa. Do roli pasterzy przygotowują się uczniowie Jezusa. Wcześniej muszą nauczyć się dzieła misyjnego, by w przyszłości zachować równowagę pomiędzy zajmowaniem się wierzącymi, a głoszeniem Jezusa tym, którzy jeszcze w Niego nie wierzyli.
Iść, etymologicznie znaczy udawać się dokądś pieszo, wyruszać łodzią, statkiem, na zwierzęciu, jechać. Iść tak jak Jezus, iść z miejsca do miejsca. aby ludzie uwierzyli w Jezusa, stali się Jego uczniami i współpracownikami w służbie.
Głosić, znaczy: „podawać do wiadomości; ogłaszać, obwieszczać”. Apostołowie będą podawać do wiadomości, czynić znanym przez zwięzłe obwieszczenia Bożego planu zbawienia człowieka. Nie będą opowiadali wszystkiego, co wiedzą, lecz powiedzą o tym, co pozwoli ludziom uwierzyć Bogu i uwierzyć w Jezusa jako posłanego przez Boga, Jego Syna. Głoszenie zmierza do udzielenia ludziom właściwej pomocy, by mogli uwierzyć w Jezusa.
Mówić, może oznaczać w tym miejscu rozmowę, na którą składają się: zadawanie pytań, odpowiedzi na pytania, zapewnianie kogoś i oświadczanie komuś. Niekiedy wystarczy pół godziny, niekiedy godzina, niekiedy kilka godzin. Niekiedy wiele rozmów w ciągu kilku lat.
Adresatami głoszenia będą na razie tylko Judejczycy. Judejczycy muszą najpierw uwierzyć w Jezusa, a dopiero później zrozumieją, że ludzie z innych narodów mają ten sam dostęp do zbawienia przez wiarę w Jezusa, jak oni. Poganie i Samarytanie uwierzą w Jezusa, kiedy będzie już można mówić o zmartwychwstaniu Jezusa.
Uczniowie mają pójść najpierw do Judejczyków, do tych ludzi, którzy już spotkali Jezusa, do ich znajomych, do ludzi zainteresowanych. Muszą się najpierw nauczyć głoszenia wśród swoich, zanim będą to czynili owocnie w innych narodach. O głoszeniu ewangelii innym narodom Jezus powie więcej po swoim zmartwychwstaniu. Owocną służbę misyjną apostołowie i pozostali uczniowie będą mogli prowadzić dzięki mocy Ducha Świętego.
______________________________________________________________________________________________________________
W ramach uzupełnienia (i może trochę autoreklamy) polecam żywot św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, patrona dnia dzisiejszego:
Opowieść o męczennikach
Może to trochę nie wypada pod Słowem Bożym komentować, ale czytając opowieść o męczennikach, odniosłem wrażenie, że ów poemat góruje treścią i formą nad współczesnym językiem sztuki i nad częścią “współczesnej poezji” tak jak śpiew nad charkotem.
Bóg zapłać.
AMDG
>Może to trochę nie wypada pod Słowem Bożym komentować
Wręcz przeciwnie. Kiedy zakładałem ten cykl, na neonie jeszcze, w 08.2012, a potem przeniosłem tutaj, intencją było to, abyśmy dzielili się tym, co każdemu Słowo Boże mówi. Dopuszczałem poszczególne wypowiedzi w formie komentarza, ale już nie jakieś polemiki. Ot, zwykłe tzw. echo serca. Zatem, w moim pojęciu i w takim właśnie ujęciu – dawać świadectwo swego ducha, umieścić krótką refleksję czy szczególną myśl po kontemplacji jak najbardziej wolno.
Pozdrawiam
PS Ale jak sobie to ułożycie tutaj jakoś inaczej, to i tak będzie mieć.
PPS A, bo jeszcze sobie przypomniałem, że komentarz do czytań dawałem maksymalnie krótki i wybierałem jeden z kilku wcześniej przeanalizowanych. Nie chciałem, żeby było zbyt wiele treści, wychodząc z założenia że Duch Święty też ma coś do powiedzenia ;-) AFAIR po oddaniu tego Judycie treść się wydłużyła a potem dodano też informacje o patronie dnia.