Cytat dnia
św. Augustyn
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Środa Popielcowa
Wielki Post trwa 40 dni i rozpoczyna się zawsze w Środę Popielcową. Jej data zależy od daty uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. W Popielec wierni przychodzą na mszę św., podczas której ksiądz posypuje ich głowy popiołem na znak tego, że każdy człowiek jest śmiertelny i kiedyś obróci się w proch. Stąd słowa, które kapłani powtarzają w ciągu posypywania głów popiołem: ‘Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz” oraz “Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Do dobrego przeżycia tego czasu pomagają nam modlitwa, post i jałmużna.
Mt 6, 1-6, 16-18
►Posłuchaj
***
Zacznij modlitwę tymi słowami: Panie, pozwól mi zamknąć oczy i widzieć tylko Ciebie. Spraw, aby Twoja obecność znajdowała się w centrum moich myśli, ponad wszystkim innym. Chcę w całości należeć do Ciebie.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 6, 1-6, 16-18
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».
Pokora to cnota bardzo trudna do osiągnięcia. Chcesz odnosić sukcesy w tym, co robisz, dlatego wciąż masz wrażenie, że musisz porównywać się z innymi. A Jezus mówi, by “iść do swej izdebki”. Tam możesz trwać przed Bogiem na swój własny sposób, zamiast być wciskanym w taki czy inny szablon. Czy zgadzasz się na to, by Jezus był twoim jedynym wzorem, formą dla tego życia?
Rozpoczyna się czas Wielkiego Postu. Jesteśmy zachęcani do umartwienia. Być może przychodzi ci na myśl ograniczenie spożycia konkretnych pokarmów. Podczas Światowych Dni Młodzieży zdarzało się, że niektórzy pielgrzymi nie dostawali jedzenia do bardzo późnych godzin nocnych. Pan Bóg pobłogosławił im jednak hojnymi ludźmi, którzy podzielili się z nimi swoim jedzeniem. Czy potrafisz znaleźć Boga w takich małych niedogodnościach, które spotykają ciebie?
Jezus zaprasza dzisiaj do życia duchem ofiary z siebie. Mówi, aby Bogu zawierzyć siebie całkowicie, dać wszystko, nie oczekując niczego w zamian. Miłość Boga i Jego łaska są wystarczające. To one czynią z nas niepowtarzalne osoby. Przyjąć to znaczy praktykować pokorę.
Na czym polega twoja trudność z pokorą? W jakich obszarach twojego życia jest ci najtrudniej ją praktykować? Zaproś w te miejsca i chwile Jezusa. Spróbuj mu je powierzyć, oddać, zaufać Jego łasce.
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Jl 2,12-18)
W drodze do nowego Jeruzalem
Czytanie z Księgi Proroka Joela.
„Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego! On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli. Któż wie, czy się nie zastanowi, czy się nie zlituje i pozostawi po sobie błogosławieństwo plonów na ofiarę z pokarmów i ofiarę płynną dla Pana, Boga waszego. Dmijcie w róg na Syjonie, zarządźcie święty post, ogłoście zgromadzenie. Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i ssących piersi; niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty, a oblubienica ze swego pokoju.
Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pana! Niech mówią: «Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami. Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?»” Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi, i Zmiłował się nad swoim ludem.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 51,3-4.5-6a.2-13.14 i 17)
Refren:Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.
Uznaję bowiem nieprawość swoją, *
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie zgrzeszyłem *
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.
Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje, *
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
DRUGIE CZYTANIE (2 Kor 5,20-6,3)
Pojednajcie się z Bogiem, oto teraz czas upragniony
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. Współpracując zaś z Nim napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. Mówi bowiem Pismo: «W czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą». Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jl 2,13)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Nawróćcie się do waszego Boga,
On bowiem jest łaskawy i miłosierny.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Mt 6,1-6.16-18)
Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”.
Oto słowo Pańskie.
Duchowa dyskrecja
Dzisiejsza Ewangelia, która wprowadza nas w Wielki Post, poucza nas o duchowej dyskrecji. Nic z tego, co robimy, ani jałmużna, ani modlitwa, ani post, nie mogą być praktykowane na pokaz. W przeciwnym razie rozmijamy się z sednem tego, co się za nimi kryje. Ich zadaniem jest pomóc nam w pogłębieniu naszej relacji z Bogiem. Nie tylko gdy się modlimy, ale także gdy pościmy czy też dajemy jałmużnę otwieramy się na Niego. Modlitwa w oczywisty sposób skierowana jest ku Bogu, post jest próbą wprowadzenia harmonii w nas samych poprzez swego rodzaju poskromienie zmysłów, jałmużna natomiast jest w gruncie rzeczy usłużeniem Bogu w potrzebujących. Jeśli chcemy, aby praktyki te przyniosły nam owoce duchowe, musimy pamiętać, że wykonywanie ich na pokaz mija się z celem. Pożywką dla większości grzechów jest pycha i jeśli nie uda się nam jej poskromić, jeśli praktykując post, modlitwę czy jałmużnę, będziemy ją tymi praktykami dokarmiać, to mało prawdopodobne, abyśmy doświadczyli duchowego wzrostu.
Duchu Święty, w Twoje ręce powierzamy okres Wielkiego Postu. Przenikaj nas i prowadź, abyśmy oczyszczeni dzięki Twojej łasce wzrastali na drodze ku Ojcu.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Odpowiedz na miłość Ukrzyżowanego
Rozważa: Paweł Pomianek
Jałmużna, modlitwa i post – trzy uczynki, które powinniśmy zawsze konsekwentnie wykonywać ze względu na Boga i tylko dla Niego. Kościół przypomina nam o tym każdego roku w Środę Popielcową.
Rokrocznie bowiem tego dnia Kościół daje nam stały zestaw czytań (bez podziału na lata A, B, C czy I i II). Podkreśla w ten sposób, że te konkretne czytania niejako w najdoskonalszy sposób ukazują nam istotę rozpoczynanego okresu – najbardziej doniosłego w Liturgii całego roku kościelnego.
Zanim przejdziemy do krótkiej refleksji nad Ewangelią, zajrzyjmy do poprzedzających ją czytań:
Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego!
„Rozdzierajcie serca, a nie szaty!” – woła prorok Joel. Najważniejsza, gdy pościmy, jest szczerość intencji, a nie to, co widać na zewnątrz. Ale warto patrzeć łącznie na całość czytania, nie pomijając tego, co prorok mówi dalej:
Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i ssących piersi; niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty, a oblubienica ze swego pokoju. Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pana!
A więc jednak konkretne wykonywane gesty są ważne! Bez nich nie może się obejść. Trzeba rzeczywiście realnie pościć (to znaczy odmawiać sobie czegoś). Ale nie na siłę, nie z przymusu, najpierw trzeba odnaleźć w sobie przekonanie, że post ma wartość, że Ten, dla Którego chcę pościć… jest Tego wart. Wówczas to, co zewnętrzne, nabierze prawdziwie głębokiej wartości.
Zarówno to przytoczone we fragmentach pierwsze czytanie, jak i drugie – z Pierwszego Listu do Koryntian – zawiera przesłanie dotyczące tego, po co jest post: dla nawrócenia, pojednania się z Bogiem, po to, by Pan przebaczył nam nasz grzech. Oto prawdziwy sens Wielkiego Postu: głębokie zjednoczenie z Bogiem poprzez płynącą z serca pokutę, wyrzeczenie.
Teraz, z tą podstawową wiedzą, możemy przejść do Ewangelii, która z kolei pokazuje nam – w pewnym sensie – techniczną stronę. Chrystus podpowiada: jak pościć, jak się modlić, jak ofiarować jałmużnę; kiedy jałmużna, modlitwa i post mają wartość przed Bogiem. Jako największe zagrożenie dla tych czynów miłości Chrystus wskazuje chęć pokazania się przed ludźmi. Budowania poprzez ich podejmowanie dobrej opinii o sobie. To szalenie ważne szczególnie w kontekście postu – jeśli chcesz to robić dla Pana Boga, rób to po cichu: „Niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa”.
W tym miejscu jednak warto uwzględnić kontekst obecnych czasów – współczesność z zasady odrzuca post dla Boga, traktując go jako głupotę (ubóstwiając nieomal „post” dla uzyskania lepszego zdrowia czy lepszej sylwetki). W pewnych aspektach potrzebne jest więc czasami nowe, niekonwencjonalne podejście. Potrzebne jest nasze świadectwo, że pościmy – które często sprawi, że narazimy się na wyśmianie. Kilka lat temu jedno z katolickich czasopism lansowało ciekawą w swojej istocie akcję pod hasłem „Zrób się na post”. Osoby biorące udział – w dniu, w którym podejmowały post, miały ubrać się szczególnie elegancko, wystroić się. A gdyby ktoś pytał, co to za okazja, miały odpowiadać: „dziś poszczę”.
Czasami może warto dawać także takie świadectwo. Jednocześnie trzeba i tutaj szukać pewnego złotego środka, żeby przypadkiem nie odrzucić tych wskazówek Chrystusa – by podejmowany post był naprawdę czymś, co dzieje się w głębokiej relacji pomiędzy Nim a tobą. Szukanie umiaru pomiędzy głębią relacji i dawaniem świadectwa w tej mierze może być szalenie inspirujące. Do tego właśnie w tegorocznym Wielkim Poście gorąco zachęcam.
Zapraszam też do przeczytania mojego zeszłorocznego artykułu pt. Kiedy post przestaje być postem. Pisałem w nim o innych wypaczeniach związanych z poszczeniem – bardzo typowych dla naszych czasów.
I gorąco zachęcam: wejdźmy w ten piękny i ważny czas aktywnie. Odpowiadajmy na nieskończoną Miłość Ukrzyżowanego poprzez lepszą modlitwę, podejmowanie wyrzeczeń, praktykowanie dzieł miłosierdzia.
dziennikparafialny.pl
Abp Jędraszewski: posypanie popiołem nie jest tradycją chrześcijańską
abp Marek Jędraszewski
Krakowski biskup wskazuje, skąd w Kościele wzięła się tradycja posypywania głów popiołem i jak należy dobrze ją rozumieć.
Dodaj komentarz