Cytat dnia

Dziś Jezus pragnie przyjść do ciebie jako gość. Jak go podejmiesz?

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 10,1-9
Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”».

Jezus wybiera różnych ludzi, aby byli Jego sługami – aby przygotowywali nas na Jego odwiedziny, aby umożliwili to spotkanie. W ciągu dnia mijasz wiele takich osób, często o tym nie wiedząc. Kto w twoim życiu jest takim człowiekiem, za pośrednictwem którego Bóg pragnie się z tobą zobaczyć?

Zdarza się, iż ludzie wybrani przez Pana do misji zanoszenia Go innym, nie najlepiej wywiązują się z tego zadania. Często się zdarza, że zamiast słuchać poleceń Ewangelii, gromadzą bogactwa i myślą tylko o swojej wygodzie i komforcie. A jednak Bóg także przez nich działać i wychodzić ci naprzeciw. Czy potrafisz to dostrzec? Czy ludzkie słabości przykrywają dla ciebie wszystko inne?

To, czego Jezus oczekuje od nas, to przyjęcie Jego posłańców i tym samym przyjęcie Jego samego, abyśmy byli w ten sposób „godni pokoju”. Warto więc pomyśleć, czy nie podchodzimy do ludzi ze zbyt wieloma uprzedzeniami; czy nasze serca są pełne życzliwości i chęci zrozumienia dla drugiego człowieka, Zastanówmy się nad naszym traktowaniem innych, bowiem w każdym z nich spotykamy też prawdziwego Chrystusa.

Na koniec tej modlitwy możesz zwrócić się do Ojca nas wszystkich, aby uprosić u Niego tę łaskę otwarcia na innych…

Uczniowie zostali przygotowani do rozróżniania niewiary od wiary. Niewiara jednych nie zatrzymuje działania Boga wśród innych ludzi. Ważne, aby niewiary nie nazywać wiarą, a wiary niewiarą.

Liturgia słowa na dziś

PIERWSZE CZYTANIE (2 Tm 4,9-17a)

Łukasz towarzyszy Pawłowi

Czytanie z Drugiego Listu do Tymoteusza.

Pośpiesz się, by przybyć do mnie szybko. Demas bowiem mię opuścił umiłowawszy ten świat i podążył do Tesaloniki, Krescens do Galacji, Tytus do Dalmacji. Łukasz sam jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź ze sobą; jest mi bowiem przydatny do posługiwania. Tychika zaś posłałem do Efezu. Opończę, którą pozostawiłem w Troadzie u Karpa, przynieś idąc po drodze, a także księgi, zwłaszcza pergaminy.
Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele zła: odda mu Pan według jego uczynków. I ty się go strzeż, albowiem sprzeciwiał się bardzo naszym słowom.
W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy opuścili: niech im to nie będzie policzone! Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały.

Oto słowo Boże.

W kościołach, w których obchodzi się uroczystość powyższe pierwsze czytanie (2 Tm 4,9-17a) staje się drugim, a za pierwsze czytanie służy poniższe (Iz 49,1-6). W innych kościołach, gdzie obchodzi się tylko święto odczytujemy jedno czytanie (powyższe – 2 Tm 4,9-17a), a poniższe opuszczamy.

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49, 1-6)

Ustanowię Cię światłością dla pogan

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”.
Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”.
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 145,10-13.17-18)

Refren: Królestwo Pana głoszą Jego święci.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15,16)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem
abyście szli i owoc przynosili.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10,1-9)

Żniwo jest wielkie, ale robotników mało

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Następnie wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie!
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

 

Być apostołem Twej prawdy

Jedynie Łukasz mówi o wysłaniu tak wielkiej liczby uczniów. Dlatego przypuszcza się, że on także był w tym gronie i wraz z innymi podjął dzieło. Właśnie – wraz z innymi. Jezus nie wysyła w drogę samotników, ale po dwóch, aby głosili Dobrą Nowinę. Ewangelia jest prawdą o bliskości Boga, który jest miłością. Nie może zatem być ona opowiadana i przeżywana w samotności. Przybycie uczniów napełnia zbawczą obecnością, niosącą ze sobą uzdrowienie i pokój. Obecność Boga w głoszonym Słowie sprawia, że nie są już straszne otaczające wilki ani codzienne niedostatki. My także powinniśmy się stać uczniami – świadkami Jezusa i Jego Ewangelii, bo przecież jest oczywiste, że należy świadczyć o tym, kogo się naprawdę kocha.

Panie, Ty w trosce o zbawienie człowieka posyłasz świadków Ewangelii, którzy zapowiadają nadejście Królestwa Bożego. Obdarzony Twym pokojem pragnę i ja być apostołem tej prawdy.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks.Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: nie ma powołań mniej ważnych