Cytat dnia

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła

Łk 6, 1-5

Dzisiaj usłyszysz w Ewangelii o relacji między duchem prawa a literą prawa. Zadbaj o to, żeby przez najbliższe dziesięć minut nikt ci nie przeszkadzał. Potraktuj poważnie spotkanie z Jezusem.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 6, 1-5
W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?». Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: «Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać». I dodał: «Syn Człowieczy jest panem szabatu».

Szabat miał być wspominaniem Bożego odpoczynku po stworzeniu świata. Miał przypominać wielkość i dobroć Boga, być czasem uwielbiania za Jego dobre wspaniałe dary. Taki był pierwotny cel szabatu.

Z czasem szabat został obwarowany licznymi przepisami. Powstrzymywanie się od ciężkich prac – takich jak żniwa, miało dać czas na rozważanie dzieł Bożych. Jednak nadgorliwi interpretatorzy uznali nawet łuskanie kłosów za naruszenie świętego czasu.

Jezus przypomina, że człowiek, jego głód i potrzeby są ważniejsze niż formalne przepisy religijne – daje przykład króla Dawida i jego ludzi, którzy będąc głodni jedli chleby pokładne w świątyni. Prawdziwym wypełnieniem szabatu, czyli czasu szczególnego odkrywania Boga, jest odpowiednia relacja między tobą a Bogiem i między tobą a drugim człowiekiem.

Nie tylko faryzeusze mieli problem ze zrozumieniem istoty prawa. Również dzisiaj zdarzają się osoby, które nie rozumieją nauczania Kościoła, bo albo traktują przykazania zbyt dosłownie, albo zbyt liberalnie.

______________________________________________________________________________________________________________

Jezus nie jest wrogiem przykazania dotyczącego szabatu, sprzeciwia się jedynie faryzejskiemu rozbudowaniu prawa szabatu, co spowodowało, że stało się ono „górą wiszącą na włosku, bowiem bardzo mało w nim Biblii, zaś bardzo wiele przepisów ludzkich”.

Stary Testament podaje jedynie proste przykazanie, by święcić szabat, jednak nauczyciele religijni wyodrębnili 39 rodzajów zajęć, których nie można było wówczas wykonywać, m.in. przeprowadzać żniw.

Podczas drogi uczniowie Jezusa zaczęli zrywać kłosy. Faryzeusze postawili Jezusowi zarzut, że źle wychowuje swoich uczniów. Faryzeusze zrównali zrywanie kłosów ze żniwami i w ten sposób uznali to za przekroczenie jednego ze zwyczajowych przepisów.

Przykazanie szabatu: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić” zapisane Księdze Wyjścia jest tak proste i krótkie jak pozostałe przykazania: „Nie będziesz zabijał”, „Nie będziesz cudzołożył”, czy „Nie będziesz kradł.”

Dzień szabatu jest przeznaczony na znalezienie się przez człowieka wierzącego blisko Boga. Przykazanie: „nie zabijaj” nie sprowadza się do tego, żeby nie zabić, ale mówi też o nie niszczeniu życia drugiego człowieka, jego duszy i ducha. Przykazanie „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.” nie sprowadza się do nie pracowania.

_____________________________________________________________________________________________________________

Liturgia słowa na dziś

Trudy życia Apostołów

Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.

Miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa ze względu na was, abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego. Któż będzie cię wyróżniał? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał. Tak więc już jesteście nasyceni, już opływacie w bogactwa. Zaczęliście królować bez nas! Otóż tak!
Nawet trzeba, żebyście królowali, byśmy mogli współkrólować z wami.
Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom i ludziom; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i odrazą dla wszystkich aż do tej chwili.
Nie piszę tego, żeby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć, jako moje najdroższe dzieci. Choćbyście mieli bowiem dziesiątki tysięcy wychowawców w Chrystusie, nie macie wielu ojców; ja to właśnie przez Ewangelię zrodziłem was w Chrystusie Jezusie.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 145,17-18.19-20.21)

Refren: Pan bliski wszystkim, którzy Go wzywają.

Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest bliski wszystkim, którzy Go wzywają, *
wszystkim wzywającym Go szczerze.

Spełnia wolę tych, którzy cześć Mu oddają, *
usłyszy ich wołanie i przyjdzie im z pomocą.
Pan strzeże wszystkich, którzy go miłują, *
lecz zniszczy wszystkich występnych.

Niech usta moje głoszą chwałę Pana, *
a Jego święte imię
niech wielbi wszystko, co żyje. *
Zawsze i na wieki.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (J 14,6)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ja jestem drogą, prawdą i życiem,
nikt nie przychodzi do Ojca inaczej,
jak tylko przeze Mnie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 6,1-5)

Chrystus jest panem szabatu

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli.
Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: „Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?”
Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: „Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać”.
I dodał: „Syn Człowieczy jest panem szabatu”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Istota szabatu

Podobnie jak wczoraj faryzeusze nastają na Jezusa, żeby odpowiedział im na ich ostre pytanie. Tym razem chodzi o zachowywanie szabatu, a więc uświęcenie dnia świętego. Ten dzień jest darem, jakim Bóg obdarzył człowieka i to wszystko, nad czym panował. Jest to najpiękniejszy dzień tygodnia, gdyż jest poświęcony najważniejszej Osobie. Niestety, faryzeusze znowu z daru Bożego uczynili sformalizowany uniform, w którym wszyscy Mają chodzić jednakowo. Odrzucają istotę, czyli dar wolności, a zatrzymują jedynie literę Prawa, które modyfikują po swojemu. Odpowiedź Jezusa jest jednoznaczna. Po pierwsze, On i Jego uczniowie są głodni, a człowiek nie może cierpieć i męczyć się w dzień poświęcony swemu Bogu. Po drugie, Jezus jest Panem szabatu.

Jezu, mój Boże, ofiaruję Ci codzienną pracę, obowiązki, zajęcia, odpoczynek. Niech będą one uświęcone Twoim błogosławieństwem, a wtedy dzień święty będzie poświęcony jedynie Tobie.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks.Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: kochaj i czyń co chcesz