Cytat dnia
Nie pojmiesz patrząc, staraj się zrozumieć wierząc.
Słowo Boże
św. Ireneusza, biskupa i męczennika
Mt 8, 23-27
Poproś Ducha Świętego o łaskę skupienia i modlitwy. Wyobraź sobie, że jesteś wśród uczniów w łodzi na jeziorze. Zrywa się gwałtowna burza, a Jezus śpi.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 8, 23-27
Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!». A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?». Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: «Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?».
„Fale zalewały łódź, On zaś spał”. Przypomnij sobie sytuacje ze swojego życia, które wydawały się bez wyjścia. Być może miałeś wtedy poczucie, że jesteś pozostawiony sam sobie, że Bóg nie interesuje się Twoimi sprawami. A może i teraz wydaje Ci się, że Bóg śpi? A przecież Jezus był z uczniami na łodzi. Był razem z Tobą nawet w najtrudniejszych momentach. Pozwalał Ci doświadczyć lęku, ale był z Tobą. I teraz jest z Tobą.
„Panie, ratuj”. Przypomnij sobie momenty gorącej modlitwy, kiedy błagałeś Boga o pomoc. A może właśnie teraz tego doświadczasz. Wczuj się w sytuację uczniów i wołaj wraz z nimi: „Panie, ratuj”. Powtarzanie tych słów może być całą Twoją modlitwą.
„Nastała cisza, a ludzie pytali zdumieni”. Przypomnij sobie chwile, w których Bóg przywracał Ci pokój i poczucie bezpieczeństwa, kiedy „sprawy beznadziejne” znajdowały pomyślne rozwiązanie, gdy niemal namacalnie przeżywałeś interwencję Bożej Opatrzności. Dostrzeż te momenty w swoim życiu i dziękuj za nie. Zobacz, kim jest Bóg, skoro wszystko działo się za Jego sprawą.
Podziękuj Jezusowi za doświadczenia Jego bliskości i mocy, ale także za chwile oschłości i próby wiary. Proś Go o wiarę i płynącą z niej odwagę, aby życiowe burze nie zdołały jej zachwiać.
W opisach wielu cudów powtarza się taki schemat: najpierw jakaś przeszkoda nie do pokonania, dalej potężne działanie Jezusa, a na końcu opis osiągnięcia celu. W opisanym zdarzeniu następują po kolei: burza na jeziorze, polecenie, by wicher się uciszył oraz nastanie wielkiej ciszy, lęk i zdziwienie uczniów.
Morze było na Bliskim Wschodzie symbolem chaosu i zła przeciwstawiającego się Bogu. W tradycji żydowskiej jedynym, który panował nad wiatrem i morzem był Bóg. Zaskoczenie uczniów władzą Jezusa jest więc całkiem naturalne.
Gwałtowny wicher był częstym zjawiskiem na Jeziorze Galilejskim, a burze rozpoczynały się zupełnie nieoczekiwanie. Rybacy nie oddalali się zwykle od Kafarnaum i nie byli przygotowani do żeglowania daleko od brzegu.
Nadzwyczajne opanowanie wichru stawia poważne pytanie o to kim jest Jezus. Czy tylko człowiekiem? Jezus uczynił to, co może Bóg, jest więc Bogiem, nie tylko człowiekiem, ale i Bogiem.
Mała wiara bywa selektywna, przyjmuje, że Jezus może uzdrowić, bo byli prorocy, którzy uzdrawiali. Być może uczniowie widzieli w Nim bardziej człowieka, niż Boga. Zostali zaskoczeni, nie spodziewali się działania zarezerwowanego dla Boga. Mała wiara powoduje, że uczeń nie jest skłonny do zaufania Bogu w trudnym położeniu. Mała wiara może powodować nadmierną troskę, lęk i niewłaściwe reakcje wobec innych.
Zalęknieni uczniowie zaatakowali Jezusa: „Nauczycielu, obojętne Ci to, że giniemy?” W trudnych okolicznościach Jezus staje się dla nich tylko obojętnym nauczycielem. Nie zauważają, że Jego spokojny sen jest lekcją ufności wobec Boga. Czy nie odczuli jeszcze Jego miłości? Czy nie wiedzą, co dla Niego znaczą?
Innym razem zobaczą jeszcze więcej – Jezusa idącego po jeziorze, przybliżającego się do nich i chcącego ich ominąć.
Jak uczniowie przedstawią Jezusa tym, którzy Go nigdy nie widzieli? Uczniowie muszą nauczyć się zaufania Bogu. Jezus poświęci im teraz znacznie więcej czasu. Najpierw zobaczą, że złe duchy objawią Go także wśród pogan w Dekapolu. /Ewangeliarz Współczesny/
____________________________________________________________________________________________________________
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Am 2,6-10.13-16)
Proroctwo przeciw królestwu Izraela
Czytanie z Księgi proroka Amosa.
Słuchajcie tego słowa, które mówi Pan do was, synowie Izraela, do całego pokolenia, które wyprowadziłem z ziemi egipskiej: „Jedynie was znałem ze wszystkich narodów na ziemi, dlatego was nawiedzę karą za wszystkie wasze winy”.
Czyż wędruje dwu razem, jeśli się wzajem nie znają? Czyż ryczy lew w lesie, zanim ma zdobycz? Czyż lwiątko wydaje głos ze swego legowiska, zanim coś schwyta? Czyż spada ptak na ziemię, jeśli nie było sidła? Czyż się unosi pułapka nad ziemią, zanim coś schwytała? Czyż dmie się w trąbę w mieście, a lud się nie przelęknie? Czyż zdarza się w mieście nieszczęście, by Pan tego nie sprawił? Bo nie uczyni Pan Bóg niczego, by nie wyjawił swego zamiaru sługom swym, prorokom. Gdy lew zaryczy, któż się nie ulęknie? Gdy Pan Bóg przemówi, któż nie będzie prorokować?
„Spustoszyłem was, jak przy Bożym spustoszeniu Sodomy i Gomory; staliście się jak głownia wyciągnięta z ognia, aleście do Mnie nie powrócili, mówi Pan. Tak uczynię tobie, Izraelu, a ponieważ ci to uczynię, przygotuj się, by stawić się przed Bogiem twym, Izraelu”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 5,5-6.7-8)
Refren: Prowadź mnie, Panie, w swej sprawiedliwości.
Bo Ty nie jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, *
zły nie może przebywać u Ciebie.
Nie ostoją się przed Tobą nieprawi. *
Nienawidzisz wszystkich, którzy zło czynią.
Zgubę zsyłasz na każdego, kto kłamie. *
Pan brzydzi się człowiekiem podstępnym i krwawym.
Ja zaś dzięki obfitej Twej łasce +
wejdę do Twojego domu, *
upadnę przed świętym przybytkiem Twoim +
przejęty Twą bojaźnią.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 130,5)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pokładam nadzieję w Panu,
ufam Jego słowu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 8,23-27)
Uciszenie burzy na jeziorze
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie.
Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!”
A On im rzekł: „Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?” Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza.
A ludzie pytali zdumieni: „Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?”
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Bojaźń Boża
W niebezpiecznych sytuacjach, które obrazuje wielka burza, człowiek zaczyna rozpaczliwie szukać Boga. Nie zawsze jednak jest to wyraz wiary, jak pokazują słowa Jezusa. Strach jest jej zaprzeczeniem, gdyż uniemożliwia nam pełne złożenie nadziei w naszym Panu. Jednak te niebezpieczne sytuacje mogą bardzo pomóc w naszym duchowym rozwoju. Doświadczamy bowiem wówczas naszej kruchości i niemocy, dzięki czemu możemy zrozumieć, że tylko Bóg jest naszym Panem i Zbawicielem. To rodzi bojaźń Bożą, o której Pismo Święte mówi, że jest początkiem mądrości (Prz 9, 10). Jest to także dar Ducha Świętego, który przychodzi w chwilach słabości. Należy wykorzystać takie sytuacje, aby nasza wiara wzrastała w bojaźni.
Jezu, podczas życiowych przeciwności rozpaczliwie wołam do Ciebie, oskarżając Cię, że mnie opuściłeś w niebezpieczeństwie. Niech te sytuacje wzmacniają mą wiarę w Twą zbawczą moc.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
Ewangelia: nad tym Bóg nie ma władzy
Mieczysław Łusiak SJ
Rozważanie do Ewangelii
Piotr Pawlukiewicz: to jest szaleństwo Ewangelii
ks. Piotr Pawlukiewicz
Co ma wspólnego skok z drzewa czy pirackie płyty z ufnością Bogu. Zobacz, dlaczego wg. ks. Piotra Pawlukiewicza nie mamy się czego obawiać.
Dodaj komentarz