Cytat dnia
Kochaj i rób, co chcesz!
Św. Augustyn
Za chwilę usłyszysz odpowiedź Jezusa na pytanie o to, które jest pierwsze ze wszystkich przykazań. Przykazanie miłości przypomina o chrześcijańskiej postawie wobec Boga, bliźnich oraz wobec siebie samego. Pozwól sobie usłyszeć tę Ewangelię z otwartością umysłu i świeżością – jakbyś ją słyszał po raz pierwszy.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka
Mk 12, 28b-34
Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań»? Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych». Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary». Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.
Miłość siebie samego jest fundamentem, na którym można budować dalsze relacje. Miłować siebie to przyjąć siebie ze wszystkimi zaletami i wadami, z radościami i smutkami, z pragnieniem Boga i z grzesznością. Poświęć teraz chwilę czasu i zastanów się: czy lubisz siebie? Czy potrafisz kochać siebie takim, jakim jesteś dziś?
Miłość bliźniego nie jest łatwa. Przejawia się ona w konkretnych czynach wobec tych, którzy ją odwzajemniają oraz wobec tych, którzy są obojętni lub wrodzy. W sposób szczególny dotyczy ona ludzi ubogich: duchowo lub materialnie. Pomyśl teraz, jak przejawia się miłość wobec bliźnich w twoim życiu.
Bóg jest źródłem miłości. On pierwszy umiłował ciebie i przyjmuje cię takim, jakim jesteś: bezwarunkowo i w pełni. To w Nim i razem z Nim możesz miłować bliźnich na co dzień. Potrwaj teraz przez chwilę w świadomości, że jesteś umiłowanym dzieckiem Boga. Wejdź w przestrzeń wolności i spróbuj dostrzec znaki Jego dobroci w twoim życiu.
Królestwo Boże, to królestwo miłości. Poproś na koniec Jezusa, aby uczył cię bezinteresownej miłości wobec Boga, bliźnich i siebie samego.
_____________________________________________________________________________________________________________
Rozważanie do Ewangelii:
Mieczysław Łusiak SJ
Wspaniały komentarz do dzisiejszej Ewangelii daje o. Anthony de Mello SJ w “Śpiewie ptaka”:
Zasłyszane w czasie pewnej sesji duchowności:
– “Jak mogę kochać Boga tak, jak mówi Pismo? Jak mogę dać Mu całe serce?”
– “Najpierw musisz opróżnić swoje serce z wszystkich rzeczy stworzonych”.
Kłamstwo! Nie bój się wypełnić twojego serca ludźmi i rzeczami, które kochasz, gdyż miłość Boga nie zajmie miejsca w twoim serce, tak samo jak głos śpiewaka nie zajmie miejsca w sali koncertowej.
Miłość nie jest jak bochen chleba. Jeśli dam tobie kawałek chleba, zostanie mi mniej dla innych. Miłość podobna jest raczej do chleba eucharystycznego. Kiedy go otrzymuję, otrzymuję całego Chrystusa. Ale przez to ty nie otrzymujesz mniejszej części Chrystusa; ty również otrzymujesz całego Chrystusa; tak samo ktoś inny i jeszcze inny.
Możesz kochać twoją matkę z całego serca, i twoją żonę, i twoje dzieci. Zdumiewające jest to, że dając całe twe serce jednej osobie, nie musisz przez to dawać mniej innej. Wręcz przeciwnie, każda z nich otrzymuje więcej. Bo jeśli kochasz tylko twojego przyjaciela i nikogo więcej, siłą rzeczy ofiarujesz mu serce dość ubogie. Zyskałby, gdybyś ofiarował serce także innym. Także Bóg straciłby, gdyby nalegał, byś ofiarował swe serce jedynie Jemu. Daruj twoje serce innym: twojej rodzinie, przyjaciołom, w wtedy Bóg zyska, jeśli ofiarujesz Mu całe swe serce.
_____________________________________________________________________________________________________________
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (2 Tm 2,8-15)
Wierność Chrystusowi, który dochowuje wiary
Czytanie z Drugiego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
Najmilszy:
Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą.
Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
To wszystko przypominaj, dając świadectwo w obliczu Boga, byś nie walczył o same słowa, bo to się na nic nie przyda, wyjdzie tylko na zgubę słuchaczy. Dołóż starania, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzyma się prostej linii prawdy.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 25,4-5.8-9.10 i 14)
Refren: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie Twych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Dobry jest Pan i prawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy pokornych dróg swoich.
Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, *
i objawia im swoje przymierze.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119,34)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ucz mnie przestrzegać Twojego Prawa
i zachowywać je całym sercem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 12,28b-34)
Przykazanie miłości
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”
Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: «Słuchaj, Izraelu, Par Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą». Drugie jest to: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Nie ma innego przykazania większego od tych”.
Rzekł Mu uczony w Piśmie: „Bardzo dobrze, Nauczycielu słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.
Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”.
I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Najważniejsze przykazanie
Pytanie uczonego w Piśmie o pierwsze przykazanie nie było bezpodstawne. W czasach Jezusa prowadzono ożywione dyskusje i debaty tego typu. Prawo Boże przekazane przez Mojżesza liczyło 365 przykazań, podzielonych ogólnie na nakazy i zakazy. W takim gąszczu nietrudno było się pogubić. Dlatego ten wielki zbiór starano się uporządkować, wprowadzając podział na tak zwane przykazania wielkie i małe. Zastanawiano się, które z nich jest pierwsze, a więc najważniejsze, aby następnie stworzyć swojego rodzaju hierarchię. Odpowiedź Jezusa ożywia nie tylko dyskusję uczonych, ale nade wszystko Prawo. Pierwsza, czyli najważniejsza jest miłość. Reszta przykazań stanowi dobry instruktaż, jak miłować Boga i bliźniego.
Chryste, Ty ukazujesz miłość jako na najdoskonalsze wypełnienie prawa i drogę do Królestwa Bożego. Nie zadaję już pytań, lecz wpatruję się w Ciebie, ucząc się, jak prawdziwie miłować.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
Miłość jest jedna – Mk 12, 28b-34
Mieczysław Łusiak SJ/Deon
Komentarz do Ewangelii:
Odpowiedź, którą Jezus dał uczonemu w Piśmie nie oznacza, że Boga należy kochać bardziej niż człowieka. Kto kocha Boga, ten kocha drugiego człowieka, ale i siebie samego. Miłości bowiem nie da się podzielić na kawałki i większy dać jednego, mniejszy drugiemu. Kiedy człowiek kocha, to kocha. Kocha i siebie, i drugiego człowieka, i Boga (jeśli Go zna). Miłość jest zawsze jedna, jak jeden jest Bóg. Tu na ziemi ogarnia siebie, Boga i tych, którzy stają na naszej drodze, zwłaszcza najbliższych.
Miłość jest jedna, jak jeden jest Bóg, bo Bóg jest miłością. Nie ma więc mniejszej (gorszej) miłości i większej (lepszej). Miłość jest z natury nieskończona, jak Bóg. Tu na ziemi ograniczona jest ona tylko czasem i przestrzenią, bo jest “uwięziona” w przemijającej materii.
_____________________________________________________________________________________________________________
Miłowanie Boga ma miejsce po zrodzeniu się w człowieku wiary w Boga.
Pełna wiara czyni Boga pierwszą i najważniejszą osobą w życiu człowieka, Panem i Zbawicielem. Polega na trwałym związaniu z Nim swojego serca, duszy i myśli.
Miłość Boga jest bezwarunkowa, niezmienna, jest wzorem do naśladowania. Miłość opisywana w tym przykazaniu mówi: „Miłuję cię, bo chcę”, „Miłuję cię całym sercem, duszą, myślą i całą swoją mocą.”
Cztery rzeczowniki użyte w przykazaniu (serce, dusza, umysł, moc) nie wskazują na różne aspekty człowieczeństwa, lecz podkreślają, że człowiek powinien miłować Boga całym sobą.
Miłowanie Boga całym sobą rozpoczyna się od bezwarunkowego poddania się Bogu, dania Mu pierwszeństwa przed wszystkimi i wszystkim. Serce człowieka wierzącego poddaje się łagodnie woli Boga.
Miłowanie Boga całym sobą odnosi się do życia, pragnień, uczuć, uwielbienia, wdzięczności. Dusza człowieka ufającego Bogu lgnie do Niego i wywyższa Go ponad wszystko.
Miłowanie Boga całym sobą odnosi się do pracy umysłu, poznania, rozumienia, badania. Oznacza sposób myślenia odnoszący wszystko najpierw do Boga. Myśl i umysł człowieka wierzącego poznają Boga i ufają Mu, są oddane poszukiwaniu prawdy.
Miłowanie Boga całym sobą w końcu odnosi się do wytrwania i posiadania czegoś. Siłą, mocą człowieka wierzącego jest wielkość jego miłości do Boga, miłowanie Go całym bogactwem, wszystkimi zasobami.
Jezus potwierdził przekonanie rozmówcy o tym, że należy nie tylko wierzyć w Boga, ale należy także podjąć zasadniczą decyzję miłowania Boga ponad wszystko. I to nie wystarcza, bo trzeba podjąć jeszcze jedną zasadniczą decyzję: miłowania bliźniego swego jak samego siebie.
Kto zatem jest bliźnim? Etymologicznie: ten tuż obok, w pobliżu, blisko; stąd: bliźni, sąsiad. Bliźnim jest ten, kto teraz jest obok mnie, ktoś obok w potrzebie.
Miłowanie samego siebie to nie egoizm, ale akceptowanie siebie jako stworzonego i obdarowanego przez Boga. Poczucie własnej wartości i miłowanie samego siebie stanowi wstępny warunek do miłowania innych.
Miłowania bliźniego swego to uznawanie jego wartości i godności wynikającej z bycia stworzonym przez Boga i obdarowywanie go tym, co człowiek wierzący otrzymał od Boga.
Rozmówca Jezusa rozumie poprawnie Prawo i Proroków, ale czy uwierzył już, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym? Jezus zna odpowiedź, dlatego mówi do niego: „Nie jesteś daleko od królestwa Bożego”, czyli „Jesteś dobrze przygotowany do przyjęcia zbawienia.” Inni nauczyciele nie rozumieją Pisma, dlatego znajdują się daleko od królestwa Bożego.
Ewangeliarz Współczesny
_____________________________________________________________________________________________________________
Młody Mesjasz
____________________________________________________________________________________________________________
Dodaj komentarz