Myśl dnia
Słowo i Chleb we Mszy św. są czymś, co odnawia się naszą więź z Bogiem, kształtuje relację żywą. Wówczas naprawdę zbliżamy się do Jezusa, podchodzimy do kogoś kto nas kocha, otrzymując od niego największy dar miłości.
***
Czy Jezus może nam dać swoje ciało na pożywienie? Dla Żydów było to niepojęte. Posłuchaj, co Jezus mówi na ten temat.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana.
J 6,52-59
Żydzi sprzeczali się między sobą mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije krew moją, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.
Żydzi rozumieli słowa Jezusa dosłownie. Nie mogli pojąć, jak On może dać nam swoje Ciało na pokarm. Również później oskarżali Go o bluźnierstwo, bo mówił, że odbuduje świątynię w trzy dni. A On miał na myśli świątynię Swego ciała. Gdy zmartwychwstał, Jego przebóstwione Ciało stało się pokarmem ludzkiej duszy na każdy dzień, aż do skończenia świata.
Jezus umarł, a potem znowu ożył. Ty też możesz umrzeć dla swoich grzechów i ożyć posilony Jego Ciałem i Krwią. A jeśli zgrzeszysz, to Jezus będzie na ciebie czekał, aby cię uzdrowić. To jest najwspanialszy dar, którego On nie cofnie nigdy. Jak przyjmujesz ten dar?
Twoje pragnienie, tęsknota za tym wspaniałym pokarmem ocali cię przed śmiercią, przed zatraceniem. To znak Bożego Miłosierdzia, jedyny lek na wszystkie choroby, który za darmo możesz otrzymywać w Eucharystii. Pamiętaj o tym.
Poproś Jezusa, aby wzbudził w tobie pragnienie przychodzenia do Niego i karmienia się Nim w Eucharystii.
_____________________________________________________________________________________________________________
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 9,1-20)
Nawrócenie świętego Pawła
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł.
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?” Powiedział: „Kto jesteś, Panie?”
A On: „Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić”.
Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili więc go do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.
W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: „Ananiaszu!” A on odrzekł: „Jestem, Panie!”
A Pan do niego: „Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli”. (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał).
Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”.
Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia”.
Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym”. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły.
Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 117,1.2)
Refren: Całemu światu głoście Ewangelię.
Chwalcie Pana wszystkie narody, *
wysławiajcie Go wszystkie ludy.
Bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Jego trwa na wieki.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6,54)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Kto spożywa moje ciało i pije krew moją
ma życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6,52-59)
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Żydzi sprzeczali się między sobą mówiąc: „Jak On może nam dać swoje ciało na pożywienie?”
Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i pije krew moją, trwa we Mnie, a Ja w nim.
Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.
To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Jego Ciało i Krew
Na zdziwienie i niedowierzanie swoich słuchaczy Jezus konsekwentnie mówi wciąż to samo: Jego Ciało i Krew są pokarmem na życie wieczne. Ten dar będzie danym jedynie tym, którzy wierzą. Jak bardzo trudna jest to nauka, pokazuje początek Ewangelii: Żydzi sprzeczali się między sobą. Tak zaznacza się nie tylko różnica, ale i konflikt pomiędzy tym, co ziemskie, a tym, co pochodzi z nieba. Ziemski wzrok zatrzyma się rzeczywiście na tym, co stanowi samo ciało (gr. sarx – ‘ciało, mięso’). Nic więc dziwnego, że człowiek o takim patrzeniu na Jezusa wzdryga się przed spożywaniem Jego ciała i krwi. Jedynie, kto z nieba przychodzi, ten jest ponad wszystkim (J 3, 31). Chrystus daje nam tę moc, abyśmy myśleli i patrzyli po Bożemu.
Panie, Chlebie żywy, z wiarą i miłością, patrzę na eucharystyczny pokarm, który składasz dla na ołtarzu, abym miał życie wieczne. Dziękuję Ci za jedność, jaką mnie obdarzasz w Komunii.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła.
______________________________________________________________________________________________________________
Gesty nie mogą być puste
Mieczysław Łusiak SJ
Rozważanie do Ewangelii
Nie przez przypadek Eucharystię nazywamy Komunią świętą, czyli wyrazem więzi z Chrystusem. Każda więź jakoś się wyraża, posługuje się jakimiś gestami. Bóg też wymyślił coś, co jest wyrazem Jego oddania się nam. Tym czymś jest Eucharystia. Kiedy ją przyjmujemy, dokonuje się nasza Komunia z Bogiem, to znaczy potwierdzamy istniejącą między nami a Bogiem więź.
Gesty jednak nie mogą być puste. Za daną nam przez Boga Eucharystią stoi Jego śmierć za nasze grzechy. A co stoi za naszym przyjmowaniem Eucharystii?
_____________________________________________________________________________________________________________
Medjugorie Świadectwo księdza egzorcysty
_____________________________________________________________________________________________________________
Prof. Ożóg: bez chrztu nie byłoby Polski
KAI / pk
Bez fundamentu, jakim był chrzest nie byłoby Polski i jej wielkiego dziedzictwa – powiedział prof. Krzysztof Ożóg do biskupów zgromadzonych podczas 372. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski w Gnieźnie.
Zdaniem historyka Uniwersytetu Jagiellońskiego Chrzest Polski wpłynął na rozwój kultury, edukacji, a także historii narodu Polskiego.
Zdaniem prof. Ożoga decyzja o przyjęcie chrztu przez Mieszka spowodowana była zagrożeniem ze strony Wieletów. – Mieszko znalazł się w bardzo trudnej sytuacji. Musiał pozyskać sojusznika. Zdecydował się na układ z chrześcijańskim władcą Czech Bolesławem I Srogim i małżeństwo z jego córką Dobrawą – przypomniał podczas wykładu “Dziejowe konsekwencje Chrztu Polski” wygłoszonego do konferencji episkopatu. Wskazał też, że zgodnie z tradycją utrwaloną na początku XII w. przez anonimowego benedyktyna, zwanego Gallem, a także cesarskiego kronikarza Thietmara z Merseburga, to jego żona odegrała dużą rolę w nakłonieniu Mieszka do przyjęcia wiary chrześcijańskiej.
– Badacze wnioskują, że Mieszko I i jego najbliższe otoczenie przyjęli chrzest z rąk Jordana w Wielką Sobotę 966 r., która przypadała wtedy na 14 kwietnia – ocenił profesor. Wskazał też, że trudno jednoznacznie wskazać miejsce chrztu. – Tradycja wskazuje, że odbył się on w jednym z trzech miejsc: w Poznaniu, Ostrowie Lednickim – powiedział.
Historyk UJ przyznał, że wielkim osiągnięciem jest utworzenie pierwszego biskupstwa na ziemiach Polskich już dwa lata po chrzcie. – Na pierwszego polskiego biskupa został konsekrowany Jordan – przypomniał prof. Ożóg, dopowiadając, że metropolia obejmujące całą monarchię Mieszka I, której siedzibą było Gniezno, nie było zależne od niemieckich metropolii, lecz od Stolicy Apostolskiej, z którą książę miał silny związek.
Historyk z UJ omówił również najbardziej prawdopodobny przebieg procesu chrystianizacji całego narodu. Wskazał, że jej fundamentem było ukazanie znaczenia Dekalogu. – Książę posyłał do głównych grodów misjonarzy, którzy przy wsparciu monarchy lub jego urzędników zwoływali ludność, której przekazywali podstawowe prawdy wiary i moralności chrześcijańskiej – wyjaśnił Ożóg. Dodał także, że od samego początku narodowi polskiemu chrześcijaństwa była bliska idea Bożego Miłosierdzia.
Rola Mieszka I nie ograniczyła się jedynie do przyjęcia chrztu. Jako książę wspierał materialnie rodzący się w jego państwie Kościół, co wiązało się z działaniami długofalowymi. Jak przypomniał mediewista, Mieszko I i jego następcy, przekazywali środki na wzniesienie i wyposażenie świątyń w głównych grodach monarchii. Sprowadzał też z terenów Cesarstwa duchownych, zwłaszcza zakonników – benedyktynów i cystersów, którzy opiekowali się świątyniami, sprawowali w nich liturgię i głosili Ewangelię.
Prof. Ożóg wyjaśnił, że chrzest stał się filarem porządku społecznego. Dzięki przyjętemu chrześcijaństwu Piastowie mogli kształtować zasady życia społecznego w oparciu o dekalog. Według historyka wiara była spoiwem narodu Polskiego, a chrzest stał się zaczynem jedności. – Kościelne nauczanie wywarło wpływ na funkcjonowanie porządku społecznego.
Zdaniem mediewisty, zaszczepiona w Polsce przez pierwszych Piastów wiara chrześcijańska przyczyniła się do ukształtowania wspólnoty narodowej. Była również tworzywem wysokiej kultury i przyczyniła się do narodzin twórczości w języku polskim. – Wówczas to powstały pierwsze zapisy o losach dynastii, monarchii, Kościoła i społeczeństwa polskiego w języku łacińskim – wspomniał historyk.
– Wraz z chrztem Mieszka cały dorobek kultury śródziemnomorskiej, stał się udziałem Polan – ocenił historyk. Wskazał zasługi Chrztu Polski w rozwoju nauki, czego wyrazem są pierwsze uniwersytety i kolegia prowadzone przez Kościół.
Dzięki odważnej decyzji Mieszka w 966 roku wiara w Chrystusa stała się fundamentem rodzącej się Polski. Tak wyrosła chrześcijańska wspólnota narodowa Polaków, karmiąca się żywą wiarą od dziesięciu i pół wieków – powiedział prof. Ożóg. Zdaniem historyka bez fundamentu, jakim był chrzest nie byłoby Polski i jej wielkiego dziedzictwa.
– Mieszko usłyszał słowo Ewangelii i wypełniał je, budując swoje państwo na fundamencie Chrystusa i jego Ewangelii – podsumował mediewista podczas wykładu dla biskupów.
372. zebranie plenarne Konferencji Episkopatu Polski jest częścią oficjalnych obchodów Jubileuszu 1050. rocznicy Chrztu Polski, które od czwartku do soboty, 14-16 kwietnia, odbywają się w Gnieźnie, Ostrowie Lednickim i Poznaniu. W programie uroczystości znajduje się specjalne posiedzenie Zgromadzenia Narodowego, a także szereg wydarzeń o charakterze religijnym, ewangelizacyjnym i kulturalnym.
_____________________________________________________________________________________________________________
Dodaj komentarz