Myśl dnia
przysłowie rosyjskie
Cytat dnia
Słowo Boże
24 GRUDNIA – WIGILIA
MSZA ŚWIĘTA PORANNA
PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 7,1-5.8b-12.14a.16)
Królestwo Dawida będzie trwało wiecznie
Czytanie z Drugiej księgi Samuela.
Lecz tej samej nocy skierował Pan do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: «Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem.
Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki»”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89,2-3,4-5,27 i 29)
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
Na wieki będę sławił łaski Pana, *
moimi ustami będę głosił Twą wierność +
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: *
„Na wieki ugruntowana jest łaska” +
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach. *
„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki, *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia”.
On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, opoką mego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę, *
i trwałe będzie moje z nim przymierze.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wschodzie,
blasku światła wiecznego i słońce sprawiedliwości,
przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1,67-79)
Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc:
„Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi Dawida:
jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków;
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze,
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani
służyć Mu będziemy bez lęku,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim,
po wszystkie dni nasze.
A i ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie,
przez odpuszczenie mu grzechów,
dzięki serdecznej litości naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by światłem stać się dla tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Wylanie Ducha Świętego
Zachariasz dał się poprowadzić przez Ducha Świętego i wypowiedział słowa proroctwa odnoszące się do jego syna Jana. Dar prorokowania towarzyszy otwarciu na duchowe charyzmaty. Wszystkie dary, które w dzisiejszych czasach wylewają się tak obficie na Kościół, służą budowaniu wspólnoty. Na świecie jest tyle miejsc, gdzie Chrystus nigdy jeszcze nie był głoszony. Ale są także takie miejsca, gdzie o Nim już zapomniano. Dlatego potrzeba modlić się o nowe wylanie Ducha Świętego, abyśmy jako członkowie Kościoła z większą mocą poczuli działanie Pana. Tylko On może dodać nam odwagi, wskazać metody i duchowo odrodzić.
Duchu Święty, proszę, zstąp dziś na swój Kościół. Obdarz go licznymi charyzmatami, które pozwolą mu nadal pełnić misję nowej ewangelizacji i zanieść Chrystusa tam, gdzie jest On jeszcze nieznany lub gdzie o Nim zapomniano.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2015”Autor: ks. Mariusz Krawiec SSP
Edycja Świętego Pawła
Pieśń Zachariasza
Zachariasz jest pierwszą postacią, o której opowiada Ewangelia św. Łukasza (poza Teofilem wspomnianym w dedykacji). Jego charakterystyka jest wprawdzie bardzo pochlebna (Łk 1,6), ale w wydarzeniu, które jest opisane, Zachariasz zawodzi – nie wierzy Gabrielowi zapowiadającemu poczęcie Jana Chrzciciela i zostaje za to ukarany niemotą (Łk 1,5–20). Ewangelia św. Łukasza zaczyna się więc od sytuacji, w której człowiek „sprawiedliwy przed Bogiem, nienagannie zachowujący wszystkie przykazania i przepisy Pańskie” (Łk 1,6) – zawodzi.
Później Zachariasz pojawia się tylko w jednej scenie – narodzin Jana Chrzciciela (Łk 1,57–66). Potwierdza, że ma mieć na imię Jan (można przypuszczać, że Elżbieta od niego właśnie wiedziała, że takie ma być imię, bo właśnie Zachariaszowi przekazał je anioł – Łk 1,13) i wielbi Boga hymnem zaczynającym się od słów „Błogosławiony Pan Bóg Izraela” (Łk 1, 67–79).
Tym właśnie hymnem modli się codziennie Kościół w modlitwie porannej – jutrzni. Paradoksalnie codzienną modlitwą Kościoła jest hymn człowieka, których choć był sprawiedliwy i nienaganny, w decydującym momencie zawiódł.
Jakie z tego dla nas wnioski? Po pierwsze taki, że nawet jeśli czujemy się sprawiedliwi i nienaganni, nigdy nie możemy być pewni, jak zachowamy się w decydującym momencie. Po drugie, że nawet jeśli zawiedziemy, w oczach Bożych nie jesteśmy przekreśleni i zawsze mamy szansę – nie tylko na skromną rehabilitację ale nawet na zajęcie prestiżowego miejsca – np. zwycięzcy konkursu na hymn poranny Kościoła.
Dodaj komentarz