Herberta Kopca rozważania o prawdzie, wolności, wartościach
na spotkaniu w Dworku Białoprądnickim w Krakowie, 10 grudnia 2014 r.
O autorze: Józef Wieczorek
W XX w. geolog z pasji i zawodu, dr, b. wykładowca UJ, wykluczony w PRL, w czasach Wielkiej Czystki Akademickiej, z wilczym biletem ważnym także w III RP. W XXI w. jako dysydent akademicki z szewską pasją działa na rzecz reform systemu nauki i szkolnictwa wyższego, założyciel i redaktor Niezależnego Forum Akademickiego, autor kilku serwisów internetowych i książek o etyce i patologiach akademickich III RP, publicysta, współpracuje z kilkoma serwisami internetowymi, także niezależny fotoreporter – dokumentuje krakowskie ( i nie tylko) wydarzenia patriotyczne i klubowe. Jako geolog ma wiedzę, że kropla drąży skałę.
Poruszane są w skrócie hasła takie jak:
– współczesna pedagogika niepoddana rozumowi (bo),
– przemiany postmodernistyczne społeczeństwa jako najgroźniejsza cicha “trzecia rewolucja” (a wśród nich najważniejsze jest odejście od koncepcji prawdy obiektywnej) i budowa społeczeństwa “wolnego i tolerancyjnego”,
– arystotelesowska koncepcja wychowania,
– trójjednia człowieka, jako osoby, członka społeczeństwa i obywatela zarazem,
– niedobry dla nas “sukces” i ogólne stosowanie koncepcji Gramsciego (“marsz przez instytucje”), w celu “przechwycenia świadomości ludzkiej” na wszystkich etapach wychowania i stworzenia “nowego człowieka”,
– demoralizacja i odejście od tradycyjnych modeli społeczeństwa (tradycyjne wychowanie, religia, rodzina),
– zniszczenie wstydu ludzkiego, jako jeden z celów i efektów demoralizacji,
– niebezpieczeństwo postępu i modernizmu w Kościele Katolickim (kościoły na zachodzie niegdyś “otwarte”, dziś – puste).
Wartościowy materiał.
Poruszane są w skrócie hasła takie jak:
– współczesna pedagogika niepoddana rozumowi (bo),
– przemiany postmodernistyczne społeczeństwa jako najgroźniejsza cicha “trzecia rewolucja” (a wśród nich najważniejsze jest odejście od koncepcji prawdy obiektywnej) i budowa społeczeństwa “wolnego i tolerancyjnego”,
– arystotelesowska koncepcja wychowania,
– trójjednia człowieka, jako osoby, członka społeczeństwa i obywatela zarazem,
– niedobry dla nas “sukces” i ogólne stosowanie koncepcji Gramsciego (“marsz przez instytucje”), w celu “przechwycenia świadomości ludzkiej” na wszystkich etapach wychowania i stworzenia “nowego człowieka”,
– demoralizacja i odejście od tradycyjnych modeli społeczeństwa (tradycyjne wychowanie, religia, rodzina),
– zniszczenie wstydu ludzkiego, jako jeden z celów i efektów demoralizacji,
– niebezpieczeństwo postępu i modernizmu w Kościele Katolickim (kościoły na zachodzie niegdyś “otwarte”, dziś – puste).
Zapomniałem podziękować Panie Profesorze za tę relację… a więc niniejszym to czynię. Serdeczne Bóg zapłać!
Tobie też dziękuję za wypiskę tematów. Wrzucę w sieć.