Rok A, II, XI Tydzień Okresu Zwykłego
Dzień powszedni
Patroni – Św. Cyricus, św. Ismael, św. Aurelian, św. Jan Franciszek Regis, święci Cyr i Julitta, św. Benno z Meissen, św. Lutgarda, święci Ferreolus i Ferrutio, św. Tychon z Amathus.
Pierwsze czytanie: 2 Krn 18, 3-8. 12-17. 22 Micheasz przepowiada Achabowi klęskę
Psalm responsoryjny: Ps 5, 2-3. 5-6a. 6b-7 (R.: por. 2b)
Śpiew przed Ewangelią: Ps 119, 105
Ewangelia: Mt 5, 38-42 Nie dochodzić ściśle swojego prawa
|
PIERWSZE CZYTANIE
2 Krn 18, 3-8. 12-17. 22 Micheasz przepowiada Achabowi klęskę
Czytanie z Drugiej Księgi Kronik
Król izraelski, Achab zwrócił się do króla judzkiego Jozafata: «Czy pójdziesz ze mną
przeciw Ramot w Gileadzie?». Odpowiedział mu: «Ja tak, jak i ty, lud mój, jak i twój lud będziemy z tobą na wojnie».
Ponadto Jozafat rzekł królowi izraelskiemu: «Najpierw zapytaj, proszę, o słowo Pana».
Król więc izraelski zgromadził czterystu proroków i rzekł do nich: «Czy powinienem wyruszyć na wojnę o Ramot w Gileadzie, czy też powinienem tego zaniechać?». A oni odpowiedzieli: «Wyruszaj, a Bóg je da w ręce króla!». Jednak Jozafat rzekł: «Czy nie ma tu jeszcze jakiegoś proroka Pańskiego, abyśmy przez niego mogli zapytać?». Na to król izraelski odrzekł Jozafatowi: «Jeszcze jest jeden mąż, przez którego można zapytać Pana. Ale ja go nienawidzę, bo mi nie prorokuje dobrze, tylko zawsze źle. Jest to Micheasz, syn Jimli». Wtedy Jozafat powiedział: «Nie mów tak, królu!». Zawołał więc król izraelski któregoś dworzanina i rzekł: «Pospiesz się po Micheasza, syna Jimli!». Ten zaś posłaniec, który poszedł zawołać Micheasza, powiedział mu tak: «Oto przepowiednie proroków są jednogłośnie pomyślne dla króla, niechże twoja przepowiednia, proszę cię, będzie jak każdego z nich, taką, żebyś zapowiedział powodzenie». Wówczas Micheasz odrzekł: «Na życie Pana, na pewno będę mówił to, co powie mój Bóg».
Potem przyszedł przed króla. Wtedy król się odezwał do niego: «Micheaszu, czy powinniśmy wyruszyć na wojnę przeciw Ramot w Gileadzie, czy też powinniśmy tego zaniechać?». Wtedy do niego przemówił: «Wyruszcie, a zwyciężycie. Będą oni oddani w wasze ręce». Król zaś mu powiedział: «Ile razy ja cię mam zaklinać, żebyś mi mówił tylko prawdę w imieniu Pana?». Wówczas on rzekł: «Ujrzałem całego Izraela rozproszonego po górach, jak trzodę owiec i kóz bez pasterza. Pan rzekł: „Nie mają swego pana. Niech wróci każdy w pokoju do swego domu!»”.
Wtedy król izraelski zwrócił się do Jozafata: «Czyż ci nie powiedziałem? Nie prorokuje mi pomyślności, tylko nieszczęścia». Micheasz zaś mówił dalej «Oto dlatego Pan dał teraz ducha kłamstwa w usta tych twoich proroków. Pan bowiem zawyrokował twoją zgubę».
Oto Słowo Boże
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 5, 2-3. 5-6a. 6b-7 (R.: por. 2b)
Wysłuchaj, Panie, głośnych jęków moich.
Usłysz, Panie, moje słowa, *
zwróć na moje jęki.
Wytęż słuch na głos mojej modlitwy, *
Królu mój i Boże.
Wysłuchaj, Panie, głośnych jęków moich.
Bo Ty nie jesteś Bogiem, *
któremu miła nieprawość,
zły nie może przebywać u Ciebie *
nie ostoją się przed Tobą nieprawi.
Wysłuchaj, Panie, głośnych jęków moich.
Nienawidzisz wszystkich *
którzy zło czynią.
Zgubę zsyłasz na każdego, kto kłamie. *
Pan brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.
Wysłuchaj, Panie, głośnych jęków moich.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Ps 119, 105
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich
i światłem na mojej ścieżce.
Alleluja, Alleluja, Alleluja
EWANGELIA
Mt 5, 38-42 Nie dochodzić ściśle swojego prawa
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”! A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie».
Oto słowo Pańskie
Słowo Boże jest „pochodnią” i „światłem” na naszej drodze. Nie zbłądzimy, jeśli będziemy posłuszni Bożym wezwaniom i nakazom. Czasami wydaje się, że Bóg nam nie sprzyja, że Jego wymagania są zbyt trudne. Pan jednak nie tylko wskazuje, co powinniśmy czynić, ale też daje siłę do podjęcia obowiązków. Trudne jest wezwanie z dzisiejszej Ewangelii: „Jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi”. Naturalnym odruchem jest odwet, a jednak tylko dobrem możemy przezwyciężyć zło. Tam gdzie spotykamy się z niesprawiedliwością i złem, potrzeba jeszcze większej miłości.
Jakub Kruczek OP, „Oremus” czerwiec 2008, s. 64
ZROZUMIENIE TAJEMNICY CHRYSTUSA
Daj mi, Ojcze, łaskę pojąć „miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę” (Ef 3, 19)
„Syn Boży przyszedł drogą prawdziwego wcielenia, aby uczynić ludzi uczestnikami boskiej natury… przyjął całą naturę ludzką, taką, jaka znajduje się w nas, nędznych i biednych, z wyłączeniem jednak grzechu” (DM 3), Apostołowie, którzy poznali Chrystusa i żyli z Nim, świadczą o prawdzie tego stworzenia, Jan, mówiąc jakby w imieniu wszystkich, pisze: „To wam oznajmiamy, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce… oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli” (1 J 1, 1. 3). Jan poprzez życie, naukę i dzieła Chrystusa zrozumiał istotę Jego tajemnicy: miłość. Tę miłość głosi nam wszystkim, abyśmy mogli „mieć współuczestnictwo z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem” (tamże). Apostoł kreśli krótko historie miłości Boga: „W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu” (1 J 4, 9). I ze wzruszeniem cechującym naocznego świadka, dodaje: „My także widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec zesłał Syna jako Zbawiciela świata” (tamże 14). Z Synem Bożym, który stał się człowiekiem, Jan żył, obcował poufale, przyjmował zwierzenia, widział Jego ruchy i czynności, patrzył w Jego oczy, rozumiał uczucia Jego serca. I tak kończy: „Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością” (tamże 16). Poufne obcowanie z Chrystusem pozwoliło mu wyczuć głęboką naturę Boga: miłość. Bóg jest miłością, Chrystus jest miłością, chrześcijaństwo jest miłością. „Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować… Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” (tamże 11. 16). Zrozumienie tajemnicy Boga-Miłości nie może pozostać oderwane, lecz winno stać się życiem. Tylko w ten sposób wierni wchodzą w tajemnicę Chrystusa, a z Nim w tajemnicę Trójcy, „aby zostali napełnieni całą Pełnią Bożą” (Ef 3, 19).
- Boże mój, nie pozostaje mi nic innego, jak upaść na kolana razem z wielkim heroldem tajemnicy łaski i błagać Cię, Ojcze mój, abyś pomnożył przez swego Ducha Świętego moje sprawności duchowe, wiarę i miłość, abym zdołał ogarnąć duchem, czym jest szerokość, długość, wysokość, głębokość miłości Chrystusa i zdać sobie sprawę, że ona przewyższa wszelkie zrozumienie, i że powinienem dać się przeniknąć łasce życia Bożego. O Ojcze, niech żyje we mnie Jezus, a ja przez Niego będę miał udział w Twojej miłości… Nie jestem czysty, lecz krew Syna Twojego oczyszcza mnie; żyję daleko od Ciebie, w ciemnościach, w kłamstwie, w śmierci, lecz On jest Drogą, Prawdą, Życiem. Naucz mnie opuszczać siebie samego, zapierać się i ogołacać, umierać sobie, a gdy Chrystus stanie się jedynym moim życiem, Ty, Ojcze, będziesz miał upodobanie we ranie…
O mój Panie Jezu, Ty jesteś wśród nas, a my nie znamy Ciebie; jesteś Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata, a my tego nie uznajemy (D. Mercier).
- O Chryste, głosy czcigodnych proroków zapowiadające plan oswobodzenia, jakie miało przynieść Twoje błogosławione przyjście… są tylko słabym obrazem i nikłą figurą… wobec objawienia Twojej dobrej nowiny i odkupienia przez Twój krzyż.
Na każdym miejscu istotnie zbudowałeś przybytek… przymierze Krwi Twojej, która nieustannie woła… zwycięstwo dobrodziejstw Twojej walki, słodkie i nieśmiertelne życie dzięki Twoim łaskom: chrzest, zmartwychwstanie, odnowienie, zażyłość z Tobą, zjednoczenie z Twoim Duchem Świętym, wynagrodzenie, wolność, oświecenie, wieczna czystość, prawdziwa szczęśliwość… I to, czego nawet nie śmie się wypowiedzieć… tajemnica naszego przebóstwienia przez podniesienie do stanu łaski, naszego zjednoczenia z Tobą, o Stworzycielu, przez przyjmowanie Twojego Ciała, o Panie.
Ty, Odkupicielu, przyszedłeś z bogactwami Twojego Ojca; dokonałeś i wypełniłeś w sposób niezawodny długie i nieustannie żywe oczekiwanie Ciebie; Ty wynagradzasz za wszystkich! Tobie niech będzie chwała razem z Ojcem Twoim za łaskę błogosławieństw Twojego Ducha Świętego na wieki wieków (św. Grzegorz z Narek).
O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. II, str. 279
Temat dzisiejszej Ewangelii to obrona ludzkich wartości wyższego rzędu, a więc i nadstawiania drugiego policzka i wojny.
Wyłowiłem z równoległego blogu wątek dyskusji na nasz dzisiejszy temat dnia:
…
– po czym pieśń dyskopolowo chwaląca wojnę;
To prawda, ale to dopiero początek mowy o skutkach tej wojny – np wszystko co wartościowe było przed wojną jest dziś w ruinie, dobra wspólne Narodu we wrogich rękach bez pytania o wolną i świadomą wolę Narodu. Kwiat młodzieży na robotach przymusowych u zaborców, gdzie jest wynarodawiany. Ustanowiona jest niewola ekonomiczna dla przyszłych pokoleń, jeśli waadze dadzą im w ogóle przeżyć, waadze okupacyjne…
A jakby nie chciały słuchać okupantów, to okupanci już sobie “zalegalizowały” możliwość interwencji militarnej.
I jeszcze “zadłużenie” (przekręt banksterski z bankami centralnymi) narasta mimo corocznych ogromnych kontrybucji jak od przegranych w wojnie militarnej.
Nie, nie od wygnania z raju, to niedawny, chyba masoński wynalazek. Dawniej władze były własne – lojalne wobec swoich rodów, plemion, czy narodów, które reprezentowały. Można było się z nimi utożsamiać. Miały swoje liczne grzechy, ale co do zasady były moralne i pilnowały morale w swoich społecznościach – dziś są zdradzieckie, bandyckie i skorumpowane i prowadzą ku samozatraceniu.
Zależy któremu Ukraińcowi mówić, że “gada głupoty”. Bo np. majdanowa większość śpiewa “Wojna” i twierdzi, że “wojna to trwa caly XXw”, oraz liczy na własne tylko korzyści przy boku syjonistów.
Podobnie z tymi, co wybierają tą wersję “wojny” przy boku Rosjan.
Jednak są i słuchy o Ukraińcach świadomych rzeczywistości, z którymi już można rozmawiać.
Bo za broń, tak na Ukrainie, jak w Polsce, w obronie ludzkich wartości wyższego rzędu trzeba chwytać – Ojczyzny, Rodziny, wolności i wiary, prawdy i dobra, w tym dóbr wspólnych, czy życia.
Wszędzie tam, gdzie kochamy, trzeba dawać wyraz nienawiści do zła, które zagraża dobru, które kochamy, by chronić co wartościowsze.
To pierwsza zasada płynąca z nakazów nadstawiania drugiego policzka i zwyciężania zła dobrem, by się nie dać zwyciężyć złu.
Nie może być tak, że ktoś nam powie, że “wojna jest złem sama w sobie”, i później już wejdziemy w uległość wobec każdego, kto nas postraszy wojną, już oddamy pokłon Złemu, w tym jego iluzjom, zwłaszcza “świętego” spokoju.